Δεύτερη ταινία από τον Martin Ritt βασισμένη σε έργο του νομπελίστα William Faulkner, ένα χρόνο μετά το πολύ καλό The Long, Hot Summer. Στο The Sound and the Fury του 1959 βλέπουμε παρόμοια πράγματα: μία παρακμασμένη πλέον, πρώην αριστοκρατική, οικογένεια του αμερικανικού νότου με οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα. Τέσσερα αδέρφια έχουν απομείνει, με τον έναν να είναι πνευματικά ανήμπορος (ο Jack Warden σε ρόλο χωρίς καμία ατάκα, αλλά με πολύ καλή σωματική ερμηνεία), ο άλλος μπεκρής, η μοναδική αδερφή είχε παρατήσει την οικογένεια αφού γέννησε ένα εξώγαμο και ο τελευταίος (Yul Brynner με μαλλιά!) να είναι ο μόνος που δουλεύει και συντηρεί ολόκληρο το σπίτι. Η ανιψιά (Joanne Woodward) που μεγάλωσε πλέον θέλει να γνωρίσει τον κόσμο και τον έρωτα και έρχεται σε συνεχείς συγκρούσεις και προστριβές με τον Brynner. Δυστυχώς για το έργο, το δράμα της οικογένειας δεν με άγγιξε ιδιαίτερα, έχουμε δει παρόμοιες ιστορίες καλύτερα σε αρκετά έργα και σε γενικές γραμμές το όλο φιλμ φαντάζει κουραστικό και ολίγον βαρετό. Δεν έχω δει την πρόσφατη εκδοχή του James Franco, αλλά θα ήθελα να δω πόσο πιστός ήταν στο κείμενο του Φώκνερ, μιας και ασχολήθηκε και με ακόμα ένα έργο του Φώκνερ, το Καθώς ψυχορραγώ (As I lay dying).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου