Το τελευταίο έργο του Douglas Sirk στο Χόλιγουντ είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό έγχρωμο σινεμασκόπ μελόδραμα, η 4η πιο επιτυχημένη ταινία της χρονιάς του '59 και ίσως το καλύτερό του έργο. Στο επίκεντρο του Imitation of Life οι σχέσεις δύο μητέρων με τις έφηβες κόρες τους: η πρώτη αφορά τη χήρα μητέρα και διάσημη ηθοποιό με την κόρη της και η δεύτερη με τη μαύρη υπηρέτρια με τη δική της κόρη που είναι αρκετά ανοιχτόχρωμη. Τα προβλήματα της πρώτης σχέσης είναι λίγο-πολύ "συνηθισμένα": η μητέρα πρέπει να λείπει συνεχώς από το σπίτι με τις δουλειές στο θέατρο και τον κινηματογράφο και έτσι η μικρή μεγαλώνει ουσιαστικά με την υπηρέτρια και την κόρη της και τον κομψό γοητευτικό φίλο της μητέρας (John Gavin) που, όπως και σε άλλα έργα του, κερδίζει τη συμπάθεια όλων. Ο Sirk πάντως αποφάσισε και επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στη δεύτερη σχέση. Καθώς η κόρη μοιάζει περισσότερο με λευκή, έχει προβλήματα ταυτότητας και προσαρμογής, σε μία Αμερική της δεκαετίας του '50 που είχε στερεότυπα και ρατσιστικά ταμπού. Η κόρη θα αποφασίσει να φύγει από το σπίτι για να ξεκινήσει μία νέα ζωή ως λευκή αφήνοντας πίσω της πόνο και κλάμα. Αυτές οι δύο μάλιστα (Juanita Moore και Susan Kohner) κέρδισαν και από μία υποψηφιότητα για όσκαρ β' γυναικείου ρόλου. Βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο της Fannie Hurst, το οποίο είχε γυρίστει και παλιότερα (το 1934) σε έργο με την Claudette Colbert στον ρόλο της ηθοποιού. Άλλα αξιόλογα έργα εκείνης της περιόδου που διαχειρίζονται φυλετικά ζητήματα και το ρατσισμό στην Αμερική: Odds Against Tomorrow του Robert Wise (της ίδιας χρονιάς), The Defiant Ones του 1958, Edge of the City του '57 και το No Way Out του Joseph Mankiewicz ήδη από το 1950. Τα τρία τελευταία με τον Sidney Poitier φυσικά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου