The Little Foxes (Μικρές αλεπούδες)

Στο αμερικανικό νότο, η Μπέτι Ντέιβις και τα δύο της αδέρφια προσπαθούν να συνάψουν επαγγελματική σχέση με έναν βιομήχανο από το Σικάγο. Χρειάζονται το αρχικό κεφάλαιο αλλά ο άρρωστος, σχεδόν ετοιμοθάνατος, σύζυγος της Ντέιβις δεν θέλει να βάλει λεφτά. Αυτό θα επιφέρει την τελική κρίση στη συζυγική τους σχέση (που είχε ήδη προβλήματα). Αυτή θέλει να ζήσει στα λούσα και τη χλιδή, αυτός βλέπει τα πράματα πιο ρεαλιστικά. Ο γιος του ενός αδερφού δουλεύει στην τράπεζα και έχει τα κλειδιά από τις θυρίδες. Τα δύο αδέρφια θα τον πείσουν να "σηκώσει" τα χρήματα του κουνιάδου τους, για να προχωρήσει το σχέδιο τους. Μόνο που στο τέλος η αποκάλυψη των δολοπλοκιών τους θα φανερώσει και τα αληθινά ενδόμυχα πάθη τους.

Ο William Wyler σκηνοθετεί άλλο ένα εκπληκτικό έργο και παρουσιάζει τα πάθη της οικογένειας για χρήμα, εξουσία και τις δολοπλοκίες μέσα στην οικογένεια για να πετύχουν το σκοπό τους. Στον αντίποδα η νεαρή κόρη με τον άρρωστο πατέρα και το φίλο της, το δημοσιογράφο της πόλης, εκφράζουν πιο φιλελεύθερες απόψεις, πάντα για την εποχή που περιγράφει το έργο.
Το σενάριο έγραψε η συγγραφέας Lilian Hellman, της οποίας αρκετά θεατρικά έργα σκηνοθέτησε ο Wyler. Οι Μικρές αλεπούδες είχαν εννιά υποψηφιότητες για όσκαρ αλλά δεν κέρδισαν κανένα.

Imitation of Life (Αυτή είναι η ζωή μου)

Το τελευταίο έργο του Douglas Sirk στο Χόλιγουντ είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό έγχρωμο σινεμασκόπ μελόδραμα, η 4η πιο επιτυχημένη ταινία της χρονιάς του '59 και ίσως το καλύτερό του έργο. Στο επίκεντρο του Imitation of Life οι σχέσεις δύο μητέρων με τις έφηβες κόρες τους: η πρώτη αφορά τη χήρα μητέρα και διάσημη ηθοποιό με την κόρη της και η δεύτερη με τη μαύρη υπηρέτρια με τη δική της κόρη που είναι αρκετά ανοιχτόχρωμη. Τα προβλήματα της πρώτης σχέσης είναι λίγο-πολύ "συνηθισμένα": η μητέρα πρέπει να λείπει συνεχώς από το σπίτι με τις δουλειές στο θέατρο και τον κινηματογράφο και έτσι η μικρή μεγαλώνει ουσιαστικά με την υπηρέτρια και την κόρη της και τον κομψό γοητευτικό φίλο της μητέρας (John Gavin) που, όπως και σε άλλα έργα του, κερδίζει τη συμπάθεια όλων. Ο Sirk πάντως αποφάσισε και επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στη δεύτερη σχέση. Καθώς η κόρη μοιάζει περισσότερο με λευκή, έχει προβλήματα ταυτότητας και προσαρμογής, σε μία Αμερική της δεκαετίας του '50 που είχε στερεότυπα και ρατσιστικά ταμπού. Η κόρη θα αποφασίσει να φύγει από το σπίτι για να ξεκινήσει μία νέα ζωή ως λευκή αφήνοντας πίσω της πόνο και κλάμα. Αυτές οι δύο μάλιστα (Juanita Moore και Susan Kohner) κέρδισαν και από μία υποψηφιότητα για όσκαρ β' γυναικείου ρόλου. Βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο της Fannie Hurst, το οποίο είχε γυρίστει και παλιότερα (το 1934) σε έργο με την Claudette Colbert στον ρόλο της ηθοποιού.

Άλλα αξιόλογα έργα εκείνης της περιόδου που διαχειρίζονται φυλετικά ζητήματα και το ρατσισμό στην Αμερική: Odds Against Tomorrow του Robert Wise (της ίδιας χρονιάς), The Defiant Ones του 1958, Edge of the City του '57 και το No Way Out του Joseph Mankiewicz ήδη από το 1950. Τα τρία τελευταία με τον Sidney Poitier φυσικά).

His Kind of Woman (Καταχθόνια γόησσα)

Επικηρυγμένος από τις ΗΠΑ μαφιόζος κρύβεται στην Ιταλία. Οι άνθρωποί του βρίσκουν τον μικροκακοποιό Robert Mitchum που του μοιάζει και του προτείνουν ταξίδι αναψυχής στο Μεξικό για να ξεχρεώσει τα χρέη του! Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι τον θέλουν για να κάνει πλαστική εγχείριση ο μαφιόζος, να πάρει την ταυτότητα του για να ξαναμπεί στις ΗΠΑ. Στην ιστορία του νεαρού Mitchum θα εμπλακεί και η απαραίτητη μοιραία γυναίκα (Jane Russell), ενώ θα έχει συνέχεια γύρω του ανθρώπους του μαφιόζου (η φυσιογνωμία του Charles McGraw ξεχωρίζει), αστυνόμους του FBI και έναν διάσημο ηθοποιό του Χόλιγουντ (Vincent Price). Και ενώ κυλάει όμορφα και με πολύ νουάρ ενδιαφέρον η ταινία His Kind of Woman, φτάνουμε στο τελευταίο μισάωρο όπου το πάνω χέρι παίρνει η περιπέτεια και λίγο και η... κωμωδία! Είναι η ώρα που ο Vincent Price αποφασίζει να βοηθήσει τον Mitchum και να συμμετάσχει σε μία αληθινή περιπέτεια. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα swashbuckler χωρίς σπαθιά!

Η ταινία ήταν μία παραγωγή του Howard Hughes. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν τα πήγε καλά με το σκηνοθέτη John Farrow, τον οποίο αντικατέστησε μετά το τέλος των γυρισμάτων με τον Richard Fleischer για να γυρίσει το τέλος και κάποιες έξτρα σκηνές. Το όνομα του Farrow όμως έμεινε στα credit.

A Bill of Divorcement (Η τραγωδία ενός πατέρα)

Το A Bill of Divorcement είναι ένα βαρύ έργο, βασισμένο σε ένα θεατρικό της Clemence Dane που έχει για θέμα της την επιστροφή του πατέρα στο σπίτι του μετά από 15 χρόνια (!!), ο οποίος ήταν έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική. Θέλει να μπει ξανά στη ζωή της οικογένειας, χωρίς να γνωρίζει όμως ότι η μητέρα και σύζυγος θέλει να τον χωρίσει για να ζήσει με τον εραστή της, και ότι τα παιδιά τους έχουν μεγαλώσει και είναι σαν να μην τον γνωρίζουν.

Βαρύ έργο που ασχολείται με δύσκολα θέματα (αγάπη και απόρριψη, την αντιμετώπιση ενός ανθρώπου με ψυχικά προβλήματα μέσα στην οικογένεια), εντελώς "θεατρική" σκηνοθεσία (βρισκόμαστε εξάλλου στο 1932) από το George Cukor σε μία από τις πρώτες του ταινίες. Στους ρόλους των συζύγων ο John Barrymore και η Billie Burke (στην πρώτη ομιλούσα της ταινία μετά από 10 χρόνια αποχής από τις βωβές). Στο ρόλο της κόρης η εκθαμβωτική Katharine Hepburn στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Παρόλο τα 70 λεπτά διάρκειας του έργου, δεν νομίζω ότι θα το παρακολουθήσω ξανά.

Last Holiday (Οι τελευταίες διακοπές)

Ο Άλεκ Γκίνες είναι ένας φιλήσυχος άνθρωπος, χωρίς γυναίκα, όλο δουλειά και σπίτι, σπίτι και δουλειά. Ένα πρωινό όμως θα μάθει από το γιατρό ότι πάσχει από μία σπάνια ασθένεια και έχει λίγους μήνες ζωής! Με αυτά τα νέα, αποφασίζει να παρατήσει τη δουλειά του, να πάρει τα λεφτά των αποταμιεύσεων του και να πάει διακοπές σε χλιδάτο ξενοδοχείο. Εκεί θα συναναστραφεί με ανθρώπους της "καλής κοινωνίας", ιδιόρυθμους πλούσιους και υπουργούς και θα τους «κερδίσει» με την απλότητά του, την ειλικρίνεια και το ιδιόρυθμο στυλ του. Όλες αυτές οι γνωριμίες θα του δώσουν προτάσεις για δουλειές σε καλές θέσεις, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, θα βοηθήσει αφιλοκερδώς ένα νεαρό ζευγάρι με τα οικονομικά τους προβλήματα, θα φλερτάρει, θα κερδίσει ακόμα και λεφτά, αλλά μόνο αυτός γνωρίζει ότι δεν θα μπορεί να αξιοποιήσει τίποτα από όλα αυτά. Πολύ καλό βρετανικό εργάκι το Last Holiday, που αν και ασχολείται με ένα μελαγχολικό και σοβαρό θέμα, και έχει τη μονίμως σοβαρή (και λίγο θλιμμένη;) παρουσία του κ. Γκίνες, η ταινία δεν βαραίνει ούτε κουράζει. Σ'αυτό βοηθάνε και οι κυνικές ατάκες (πες το και βρετανικό φλέγμα). Αν σας θυμίζει κάτι η ιστορία, να θυμήσουμε ότι γυρίστηκε το ριμέικ πριν λίγα χρόνια με την Queen Latifah.