Η επιτυχία των 48 Ωρών το 1982 (του Walter Hill) φαίνεται να απογείωσε μόνο την καριέρα του Έντι Μέρφι. Ο Νικ Νόλτε έκανε ελάχιστες ταινίες μέχρι το 1987 οπότε και ξανασυνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη στη σκληρή αστυνομική περιπέτεια Extreme Prejudice. Και πάλι, όμως, η επιτυχία τον προσπέρασε. Θα έπρεπε να περιμένει άλλα τέσσερα χρόνια ώστε να έρθουν οι Ακόμα 48 ώρες και το 1991 ο Σκορσέζε (Ακρωτήρι του φόβου) και η Μπάρμπαρα Στράιζαντ (Πρίγκιπας της παλίρροιας).Το πρώτο μισό (και λίγο παραπάνω) του έργου μας εδώ, με την προετοιμασία της ληστείας, με τις δύο διαφορετικές πλοκές που εξελίσσονται παράλληλα στην ίδια πόλη και με την προσπάθεια σκιαγράφισης του πορτρέτου του σκληροτράχηλου σερίφη που υποδύεται ο Νόλτε, δίνουν το απαραίτητο ενδιαφέρον στο έργο. Όταν συγκλίνουν όμως οι ιστορίες και οδηγηθούμε στις σκηνές στο Μεξικό, η ταινία αλλάζει ύφος, οδηγείται προς το αιματηρό φινάλε (κανονικό αιματοκύλισμα) και θυμίζει Άγρια Συμμορία, αλλά φυσικά στο κατώτερό της. Συνολικά; Ένα έργο σε υπαρξιακή σύγχυση. Παίζουν πολλοί γνωστοί δεύτεροι χαρακτήρες της δεκαετίας του '80, με τους Powers Boothe και Michael Ironside να συμπληρώνουν το καστ αυτού του μοντέρνου γούεστερν. Ειδικά ο δεύτερος, που φέρνει εμφανισιακά στον Jack Nicholson, μαζί με τη συμμετοχή του στο Τοπ Γκαν της προηγούμενης χρονιάς, έφτασε στο αποκορύφωμα της mainstream καριέρας του. Μετά και το Total Recall το '90, εξαφανίστηκε στα b-movie.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου