Στην αίθουσα 2 του Ολύμπιον, την άνοιξη του 2000, ανακαλύψαμε το αριστούργημα του Vittorio De Sica, τον Κλέφτη των ποδηλάτων, σε επανέκδοση με αποκατεστημένη κόπια. Οι συγκρίσεις του παλιού ιταλικού κινηματογράφου με τον εγχώριο (των περασμένων δεκαετιών) πολλές, αλλά τέτοια συγκίνηση δε θυμάμαι να έχω νιώσει σε δικιά μας ταινία, ως ενήλικας.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Τρίτη 12 Ιουνίου 2012
Ladri di biciclette (Ο κλέφτης των ποδηλάτων)
Τάδε έφη zisis at 09:00
Labels: 1948, σινε-αναμνήσεις, ITA, Vittorio de Sica
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου