Στην αίθουσα 2 του Ολύμπιον, την άνοιξη του 2000, ανακαλύψαμε το αριστούργημα του Vittorio De Sica, τον Κλέφτη των ποδηλάτων, σε επανέκδοση με αποκατεστημένη κόπια. Οι συγκρίσεις του παλιού ιταλικού κινηματογράφου με τον εγχώριο (των περασμένων δεκαετιών) πολλές, αλλά τέτοια συγκίνηση δε θυμάμαι να έχω νιώσει σε δικιά μας ταινία, ως ενήλικας.
Until the End of the World (1991, Wim Wenders)
Πριν από 1 ημέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου