Παρόλο που ήμουν φανατικός θεατής των horror-movies, δεν είχα δει ποτέ μου τον Σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι· την πρώτη ταινία· του 1974· πραγματικά! Έκατσα, που λέτε, να τη δω με το σκεπτικό ότι θα είναι μια παλιομοδίτικη ταινία, θα τη δούμε στα γρήγορα και θα τελειώσουμε επίσης στα γρήγορα απ' αυτή την υποχρέωση. Έλα όμως που μετά τις αρχικές (και λίγο σαχλές) συστάσεις, η ταινία μπαίνει σε πιο ατμοσφαιρικά μονοπάτια και, ενώ γνωρίζω την υπόθεση, το όλο θέμα περί αληθινής ιστορίας αρχίζει να μη μου κάθεται καλά. Στη συνέχεια, το αλυσοπρίονο παίρνει μπρος και τα αίματα αρχίζουν να πιτσιλάνε την οθόνη, αλλά εμείς παραμένουμε πεισματικά στις θέσεις μας. Όταν όμως έρχεται η ώρα του «οικογενειακού» συμποσίου, η ανωμαλία και η παράνοια σε χτυπάει στο κεφάλι. Τότε πραγματικά σας λέω ότι ανατρίχιασε ο σβέρκος μου. Καιρό είχα να την πατήσω έτσι. Και πολύ καιρό θα κάνω να ξαναδώ αυτή την ταινία. 
Drunken Master II (1994, Lau Kar-leung)
Πριν από 7 ώρες
3 σχόλια:
Αγαπητέ Ζήση, τη ταινία "The Texas chain saw massacre" την είδα πρώτη φορά στη Β' Δημοτικού και έκτοτε ένας Θεός ξέρει πόσες φορές την είδα. Σίγουρα 50...
Αυτό είναι το λάθος ότι πολλοί τη θεωρούν ένα εφηβικό θριλεράκι, με σαχλούς διάλογους, δυο-τρεις στριγγλιές, αίμα και γυμνό. Όμως δεν είναι αυτό. Πρόκειται για ένα ψεύτικο ντοκυμαντέρ φρικιαστικών και αληθινών ωμών σκηνών, αριστοτεχνικά σκηνοθετημένo από το Tobe Hooper, ο οποίος αποφεύγει τις εκπλήξεις τρόμου και επιδεικνύει την παράνοια άμεσα.
Επίσης, πέρα από το ότι εμπνέεται από την αληθινή ιστορία του Ed Gein, κρύβει ένα έμμεσο κοινωνικοπολιτικό μήνυμα για τους πολέμους που εκτυλλίχθηκαν (μαζί με αυτούς και στο Βιετνάμ), απεικονίζει την παρακμιακή φτωχή οικογένεια σε όλο το μεγαλείο της τρέλας της και χρησιμοποιεί τους αθώους νεαρούς, που αποτελούν την αφετηρία της νέας γενιάς, ως θύματα που θα φαγωθούν από τους φτωχούς χωρικούς.
Η σκηνή του οικογενειακού συμποσίου θα παραμένει το πιο freak και κλασικό θέαμα στον κινηματογράφο ανά τους αιώνες.
Μια ταινία που παραμένει αγέραστη, που απεικονίζει μια πραγματικότητα ζωής, που άνοιξε ένα νέο κινηματογραφικό είδος και που υπάρχει για να θυμίζει στον άνθρωπο τη θέση στο Βασίλειο της φύσης.
Αξίζει να έχει το γόητρο της κλασικής ταινίας και πρέπει να τη φρεσκάρεις σύντομα.
Αξίζει 10/10
Ευχαριστούμε, Σωκράτη, για το περιεκτικότατο σχόλιο! Η αγάπη σου για την ταινία φαίνεται μεγάλη. Εγώ πότε θα την ξαναφρεσκάρω, δεν ξέρω. Αλλά θα είναι σίγουρα μεσημέρι!
:-)
Χσ, χα, χα!!!! Αν σε φόβισε, ναι, τότε δες τη μεσημέρι!!!
Δημοσίευση σχολίου