Colorado Territory

Ο Raoul Walsh αντιγράφει τον εαυτό του και παίρνει το σενάριο της ταινίας του High Sierra και το τοποθετεί στην άγρια Δύση. Στο Colorado Territory, ο Joel McCrea έχει το ρόλο του Humphrey Bogart και προσπαθεί να κάνει μία τελευταία ληστεία και να αποσυρθεί. Στους γυναικείους ρόλους η Virginia Mayo υποδύεται τη γυναίκα που θα τον ακολουθήσει μέχρι τέλους και η Dorothy Malone υποδύεται τη γυναίκα που θα κάνει πίσω μόλις μάθει την αλήθεια γύρω από τον McCrea. Συνεχής δράση, πιστολίδια, ίντριγγα, πισώπλατα μαχαιρώματα αλλά εντελώς "χάρτινοι" οι δεύτεροι χαρακτήρες και γραφικές ανατροπές οδηγούν στην τελική κλιμάκωση, με αποτέλεσμα να θεωρήσουμε μέτριο το τελικό αποτέλεσμα. Στα ελληνικά βγήκε με δύο τίτλους: «Ματωμένοι βράχοι» και «Ο εκδικητής του κόκκινου βράχου».

The Devil and Miss Jones (Ιδιοτροπίες εκατομμυριούχων)

Μια πιο ρομαντική αντίληψη των πραγμάτων από τους Αμερικανούς του 1941. Τόσο για τον πρωταγωνιστή Charles Coburn, που υποδύεται τον εκατομμυριούχο που αποφασίζει να δουλέψει σε μια από τις εταιρείες του χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι οι υπόλοιποι συνάδελφοι (και βλέπει από πρώτο χέρι πώς έχουν τα πράματα), όσο και για τον νεαρό Robert Cummings, που υποδύεται τον ιδεαλιστή απολυμένο εργαζόμενο που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων και προσπαθεί να φτιάξει σωματείο για τους εργαζομένους. Όλα αυτά (και ολίγον αριστερά) κάποια χρόνια πριν έρθει ο κ. Μακάρθι και αλλάξει τα δεδομένα. Στη μέση της ιστορίας η κυρία Τζόουνς του τίτλου είναι η Jean Arthur, μία από τις πιο διάσημες ηθοποιούς της εποχής της. Σενάριο από τον Norman Krasna σε μία παραγωγή του Frank Ross (που ήταν τότε ο σύζυγος της Arthur). Κωμικές παρεξηγήσεις γύρω από το χώρο εργασίας και εύστοχες πινελιές από τα υπονοούμενα του Coburn, που κέρδισε μία υποψηφιότητα για όσκαρ. Η σκηνοθεσία του The Devil and Miss Jones ανήκει στον έμπειρο Sam Wood, που μας έδωσε ένα καλούτσικο αποτέλεσμα. Λέω καλούτσικο, επειδή νιώθω πως η ιστορία θα μπορούσε να απογειωθεί ακόμα περισσότερο στα χέρια κάποιου άλλου σκηνοθέτη. Ο Coburn και η Arthur συνεργάστηκαν ξανά δύο χρόνια μετά στο καλύτερο The More the Merrier.

The Glass Menagerie

Το θεατρικό του Tennesse Williams The Glass Menagerie μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Irving Rapper με τον ίδιο το συγγραφέα να βοηθάει στο σενάριο. Η ταινία έχει ελάχιστα σκηνικά, τέσσερις όλους κι όλους χαρακτήρες και όλη η πλοκή -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- εκτελίσσεται στο φτωχικό σπίτι της οικογένειας. Η μεταφορά είναι αρκετά πιστή στο θεατρικό (φτώχεια, αναζήτηση καλύτερης τύχης, μητρική καταπίεση προς τα παιδιά απόντος του πατέρα και η προσκόλληση στις αναμνήσεις του παρελθόντος) εκτός από το αισιόδοξο τέλος, το οποίο δεν άρεσε φυσικά στο συγγραφέα. Στους κεντρικούς ρόλους βρίσκουμε τους Arthur Kennedy και Jane Wyman (τα δύο αδέρφια), την Gertrude Lawrence (η μητέρα) και τον Kirk Douglas (ο συνάδελφος του Kennedy). Ενδιαφέρον το αποτέλεσμα για τον υπογράφοντα, για την εποχή που γυρίστηκε.

Jigokumon (Gate of hell)

Πάνω από εκατό ταινίες σκηνοθέτησε ο Teinosuke Kinugasa από την εποχή του βωβού ως τη δεκαετία του '60. Περισσότερο ασχολήθηκε με το jidaigeki, δηλαδή το γιαπωνέζικο δράμα εποχής, κυρίως της εποχής των σαμουράι και αγροτών της εποχής Έντο (17ο με 19ο αιώνα). Το Jigokumon είναι το πρώτο έγχρωμο έργο των στούντιο Dahei. Ο σαμουράι έχει εμμονή με τη γυναίκα που έσωσε κατά την περίοδο της επανάστασης αλλά αυτή είναι παντρεμένη. Στο πρώτο μισάωρο παρακολουθούμε την εξέγερση: μάχες και μονομαχίες. Στην υπόλοιπη μία ώρα ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται στο δράμα του σαμουράι που θέλει να κατακτήσει την παντρεμένη γυναίκα και τον αντίκτυπο που θα έχουν οι προσπάθειές του στον κοινωνικό του περίγυρο αλλά και στο ίδιο το παντρεμένο ζευγάρι.

Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ των Καννών το 1953. Ήταν η εποχή που η Δύση ανακάλυπτε τον γιαπωνέζικο σινεμά (βλέπε Kurosawa, Ozu κλπ).