Γουέστερν σε παραγωγή Alan J. Pakula και σκηνοθεσία Robert Mulligan δεν μπορεί να είναι ένα κλασικό έργο του είδους. Και πραγματικά, στο The Stalking Moon παρακολουθούμε την προσπάθεια διαφυγής του ιχνηλάτη Gregory Peck να σώσει τη (λευκή) Eva Marie Saint και το (μιγά) γιο της (που ζούσε για πολλά χρόνια με ινδιάνους) από τα χέρια του αιμοδιψούς ινδιάνου πατέρα. Ο οποίος ινδιάνος βεβαίως-βεβαίως τους ακολουθεί κατά πόδας (o stalker του τίτλου) και σκοτώνει τους πάντες στο πέρασμά του. Και όταν λέμε τους πάντες, εννοούμε τους πάντες. Πρόκειται στην ουσία για ένα θρίλερ καμουφλαρισμένο στην άγρια δύση. Δεν βλέπουμε ποτέ τις σφαγές του κακού, μόνο τα πτώματα που αφήνει πίσω του και τις περιγραφές. Δεν βλέπουμε το πρόσωπο του κακού, παρά μόνο στο αποκορύφωμα του τέλους. Όχι ότι έχει καμιά σημασία τότε. Ένα ατμοσφαιρικό έργο, με έναν Peck που ψάχνει για την ηρεμία. Προσπαθεί να αποφύγει την υποχρέωση (να τους συνοδέψει και να διασχίσουν αρκετές πολιτείες), αλλά σιγά-σιγά αρχίζει να αρέσκεται στην περίεργη αυτή παρέα και κατά βάθος θα ήθελε να είναι δικιά του η οικογένεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου