Union Station (Η σκιά)

Τυπική, b-μουβάδικη, αστυνομική περιπέτεια με θέμα μια απαγωγή ενός τυφλού κοριτσιού και χώρο δράσης το διάσημο σιδηροδρομικό σταθμό του Λος Άντζελες, τον πασίγνωστο Union Station. Πρωταγωνιστές οι William Holden και Nancy Olson, οι οποίοι είχαν ξανασυνεργαστεί την ίδια χρονιά στο οσκαρικό Sunset Blvd. Αν θυμάστε, αυτός έγραφε το σενάριο και αυτή δακτυλογραφούσε το χειρόγραφό του. Δεν γνωρίζω, αλλά φαίνεται ότι άρεσε στους παραγωγούς η χημεία μεταξύ τους και έτσι τους βάλανε πάλι μαζί να ψάχνουν τους απαγωγείς. Και εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον της ταινίας: στις μεθόδους παρακολούθησης που χρησιμοποιούν τα όργανα του νόμου, όπως επίσης ενδιαφέρον έχει και η συμμετοχή του παλαίμαχου Barry Fitzgerald ως αστυνομικού ντετέκτιβ, κάτι που μας έφερε στο μυαλό την προ διετίας ταινία του Naked City. Ο σκηνοθέτης Rudolph Mate υπογράφει άλλη μια καλή ταινία β' διαλογής, η οποία αποτελεί και ντοκουμέντο πλέον για το πώς ήταν ο σταθμός πριν γίνουν όλες οι επόμενες ανακατασκευές και τον φέρουν στη σημερινή του μορφή.

The Crimson Kimono

Πρώτη αμερικανική ταινία με γιαπωνέζο πρωταγωνιστή σε ρόλου αστυνομικού, ο οποίος κερδίζει και το κορίτσι στο τέλος από τον αμερικανό συνάδελφό του;! Ποιος άλλος θα έφτιαχνε ταινία με αυτό το στόρι εν έτη 1959; Μα, ο Samuel Fuller, φυσικά. Η ταινία The Crimson Kimono θα μπορούσαμε να χαρακτηριστεί ως παλιομοδίτικο αστυνομικό buddy-movie, με λίγα νουάρ ψήγματα, με τους δύο συναδέλφους να βρίσκονται στην αναζήτηση ενός δολοφόνου. Αλλά, αυτό είναι απλώς ένα πρόσχημα για το σκηνοθέτη Fuller ώστε να ασχοληθεί κυρίως με το ερωτικό τρίγωνο (που θα προκύψει με την ανάκριση μίας βασικής μάρτυρα), να παρουσιάσει τα ενδότερα της chinatown με μια πιο προσεκτική ματιά και να μας συστήσει τον όρο Nisei, δηλαδή τους γιαπωνέζους που γεννήθηκαν στην Αμερική. Μετά απ' όλα αυτά, δε μας προκαλεί εντύπωση ούτε μας ενοχλεί η προσχηματική αστυνομική πλοκή για την εύρεση του φονιά.

The Detective

Ο κύριος Ol' Blue Eyes βρήκε και ταίρι, την δεσποινίς Blue-eyes. Frank Sinatra και Lee Remick είναι το πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Η ταινία είναι χωρισμένη σε δύο μέρη: στο πρώτο ο Σινάτρα αναζητεί το φονιά ενός ομοφυλόφιλου, γιου ενός επιφανούς προσώπου της πόλης. Στο δεύτερο, ο Ντετέκτιβ Σινάτρα έχει πάρει προαγωγή και ασχολείται με μία φαινομενικά απλή υπόθεση αυτοκτονίας. Οι δύο υποθέσεις όμως θα συγκλίνουν και θα αναγκάσουν τον Σινάτρα να πάρει δύσκολες αποφάσεις, με αντίκτυπο το μέλλον της καριέρας τους. Στο ενδιάμεσο, θα έχουμε δει πώς γνώρισε τη Remick, πώς ήταν η έγγαμη ζωή ενός αστυνομικού και μίας κοσμικής κυρίας, τα προβλήματα στη σχέση τους και τον επερχόμενο χωρισμό.

Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει; Είναι η τολμηρότητα με την οποία αγγίζει κάποια θέματα ταμπού. Η ομοφυλοφιλία, απ'τη μία πλευρά και ο απελευθερωμένος όσον αφορά το σεξ έγγαμος βίος, απ'την άλλη, δε είχαν παρουσιαστεί ποτέ σε αμερικανικό φιλμ μέχρι τότε έτσι όπως παρουσιάζεται από τον σκηνοθέτη Gordon Douglas. Βρισκόμαστε στο 1968, δύο χρόνια μετά το επίσημο τέλος του Κώδικα Χέιζ και οι αμερικανικές ταινίες κάνανε τότε ένα νέο, μη λογοκριμένο ξεκίνημα. Να αναφέρουμε και τις έξυπνες σεκάνς με τους διαλόγους του ζευγαριού που γίνονται έτσι όπως δεν "επιτρεπόταν" ποτέ, να μιλάνε δηλαδή απ'ευθείας μπροστά στην κάμερα "κοιτώντας" το κοινό, όταν ο ένας απευθυνόταν στον άλλο και τούμπαλιν. Σε μικρούς ρόλους βρίσκουμε τη Jacqueline Bisset και τον νεαρό Robert Duvall.

Directed by John Ford

Με τη φωνή του Όρσον Γουέλς, ο πρώην κριτικός και νυν σκηνοθέτης Peter Bogdanovich δημιουργεί το ντοκιμαντέρ φόρο-τιμής στον καλύτερο και πιο επιτυχημένο αμερικανό σκηνοθέτη, τον John Ford, δίνοντας στο έργο τον πιο απλό και πιο ωραίο τίτλο: Directed by John Ford.

Δείτε όλο το έργο στο γιου-τιουμπ, όσο υπάρχει δηλαδή.

Final Cut: the making and unmaking of Heaven's Gate

Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο που είχε εκδώσει ο Steven Bach, τότε παραγωγός της United Artists, το ντοκιμαντέρ Final Cut: the making and unmaking of Heaven's Gate παρουσιάζει συνεντεύξεις από τους ανθρώπους (πλην του σκηνοθέτη) που εργάστηκαν στη μεγαλύτερη κινηματογραφική (εμπορική) αποτυχία, 24 χρόνια μετά το 1980 όταν και πρωτοκυκλοφόρησε το Heaven's Gate, την ταινία που χρεωκόπησε την ιστορική εταιρεία που είχαν ιδρύσει οι Τσάπλιν, Φέρμπανξ, Γρίφιθ, Πίκφορντ. Καθώς όμως τα χρόνια έχουν περάσει, μπορείς να δεις κάποια πράματα πιο καθαρά. Όπως, ας πούμε, η μεγαλομανία και τελειομανία του σκηνοθέτη ήταν μάλλον η αφορμή· οι αρνητικές κριτικές από τους "κριτικούς" ίσως και εσκεμμένες. Τελικά, οι παραγωγοί και οι οικονομικοί επιτελείς βρήκαν(;) την ευκαιρία να ξαναπάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο των ταινιών, που όλη τη προηγούμενη δεκαετία βρισκόταν στα χέρια των καλλιτεχνών/δημιουργών, σε μια εποχή που ξεκινούσε η συντηρητική προεδρία του Ρήγκαν.

Δείτε όλο το ντοκιμαντέρ των 70 (περίπου) λεπτών σε 8 μέρη στο γιου-τιουμπ.

Barney’s Version

Τι γίνεται όταν τη μέρα του γάμου σου γνωρίζεις τον πραγματικό έρωτα της ζωής σου; Κάπως έτσι διαφημίστηκε η ταινία Barney’s Version, αλλά δεν πρόκειται να δείτε ακριβώς αυτό. Το παραπάνω ερώτημα είναι ένα από τα σημαντικά θέματα που βασανίζει τη ζωή του πρωταγωνιστή Μπάρνι, μια ζωή της οποίας τα σημαντικότερα συμβάντα τα βλέπουμε και μεις σε μορφή φλας-μπακ, αλλά έτσι όπως τα θυμάται ο ίδιος, από τη δικιά του οπτική γωνία και μόνο. Είναι δηλαδή η εκδοχή του Μπάρνι, όπως λέει ο τίτλος. Δραματική, υπαρξιακή ταινία με μία έξυπνη λύση του μυστηρίου ενός εξαφανισμένου πτώματος, που δίνει έξτρα θετικούς πόντους σ'αυτή την πολύ καλή ταινία που πέρασε σχετικά αδιάφορα πριν δύο χρόνια. Και από ερμηνείες; Ο Giamatti στα καλύτερά του. Ιδιαίτερο σινεφίλ ενδιαφέρον παρουσιάζει η εμφάνιση διάσημων σκηνοθετών σε μικρά περάσματα στην πορεία του έργου, όπως των Denys Arcand, David Cronenberg, Ted Kotcheff και Atom Egoyan.

Lawless

Ταινία για να εξοικειωθείτε με τους όρους bootlegging, moonshine και hillbilly. Κάτι ανάλογο (με παράνομη παρασκευή αλκοόλ) είδαμε στο Thunder Road του '58 με τον Μπόμπι Μίτσαμ. O John Hillcoat στο Lawless ενδιαφέρεται περισσότερο για τις συνθήκες αυτές που οδήγησαν στην κλιμάκωση της βίας και αυτή μας παρουσιάζει με κάθε ευκαιρία. Στο σενάριο του Νικ Κέιβ, οι ήρωες δεν έχουν άλλοι επιλογή παρά να συνεχίσουν αυτό που κάνουν με όποιο κόστος. Στο τέλος του έργου θα έχουν αλλάξει δουλειά και συνήθειες αλλά την εποχή που η κόντρα φούντωνε, δεν ήθελαν να κάνουν πίσω. Όλοι οι ηθοποιοί σε καλή φόρμα. Η Jessica Chastain συμμετέχει σε άλλο ένα έργο, από τα 10 που έχει εμφανιστεί τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Gary Oldman κάνει ένα αγριεμένο πέρασμα. Ο Guy Pearce (και η χωρίστρα του) κερδίζει άνετα το βραβείο του καλύτερου κακού της χρονιάς. Και η ταινία θα ξεχαστεί με τον καιρό, εκτός από τους φίλους των γκανγκστερικών ταινιών.

Los Olvidados (Ξεχασμένοι από την κοινωνία)

Η πρώτη ταινία του Luis Bunuel στο Μεξικό. Για τους φτωχούς και καταφρονημένους, με επίκεντρο τα παιδιά και τους νέους στα περίχωρα της Πόλης του Μεξικού. Συγκινητική και σκληρή αποτύπωση μιας εποχής που σε κάποιες περιοχές του κόσμου δεν φαίνεται να έχει αλλάξει και τίποτα. Τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή έρχονται σε σύγκρουση με το κατεστημένο και η παιδική εγκληματικότητα είναι η μόνη λύση. Ή μήπως όχι;

Για το Los Olvidados διαμαρτυρήθηκαν έντονα οι της "υψηλής κοινωνίας" της εποχής και οι κυβερνούντες και κατέβηκε μετά από τρεις μέρες προβολών. Παρόλα αυτά κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Μεξικό. Ένα ακόμα αριστούργημα από τον αγαπημένο σκηνοθέτη με νεορρεαλιστική οπτική.