Το σκληρό πρόσωπο του πολέμου μέσα από την απλή ιστορία των ανθρώπων που προσπαθούσαν να επιβιώσουν στο βομβαρδισμένο τοπίο. Μη σας ξεγελάει η ομορφιά της Σοφία Λώρεν (che bellezza!). Όλα θα κυλάνε υπερβολικά ήρεμα και αρκετά εύκολα για τη μάνα και την κόρη, οι Δύο γυναίκες που θα αφήσουν τη Ρώμη και θα πάρουν κυριολεκτικά τα βουνά για να επιβιώσουν. Το τέλος θα έρθει σα γροθιά στο στομάχι και θα σας αφήσει σύξυλους. Αυτός ήταν εξάλλου και ο σκοπός του Vittorio de Sica. Επειδή ο πόλεμος δεν είναι καθόλου όμορφος και έχει θύματα από όλες τις μεριές. Χαρακτηριστική εμφάνιση από τον νεαρό Jean-Paul Belmondo, σε μια από τις οχτώ(!) ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε εκείνη τη χρονιά και έγινε αμέσως σταρ πανευρωπαϊκής εμβέλειας. Η Λώρεν κέρδισε επάξια όλα τα βραβεία που βρήκε μπροστά της: το βραβείο ερμηνείας στις Κάννες, στην Αγγλία το BAFTA, στην Ιταλία φυσικά, αλλά και το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου, που δόθηκε για πρώτη φορά σε γυναίκα σε μη αγγλόφωνη ταινία. Classico!
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
La Ciociara (Η ατιμασμένη/Δύο γυναίκες)
Τάδε έφη zisis at 11:11
Labels: 1960, ITA, Jean-Paul Belmondo, Sophia Loren, Vittorio de Sica
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Λατρευω τον ιταλικο νεορεαλισμο και το "La Ciociara" ειναι απο τις πολυ αντιπροσωπευτικες του κινηματος.
Σπαραχτικο κοινωνικο δραμα με μια εξαιρετικη ερμηνεια απο τη Λορεν οπου μαζι με τη Marion Cotillard του "Vie en rose" ειναι οι μονες που πηραν οσκαρ α' γυναικειου ρολου σε μη αγγλοφωνη ταινια. Και το οσκαρ α' αντρικου ρολου σε μη αγγλοφωνη ταινια το ειχε παρει και ο Μπενινι για το "La vita e bella".
Κλασικη ταινια, απο τις μεγαλες στιγμες του Ντε Σικα και μια ερμηνεια ολκης απο τη Λωρεν!
Κάνω λάθος να νομίζω ότι η Πενέλοπε Κρουζ από δω (αντέγραψε) επηρεάστηκε για τη δικιά της ερμηνεία στο Βολβέρ;!
Την είδα την προηγούμενη εβδομάδα στα πλαίσια διδασκαλίας αποσπασμάτων από το ομώνυμο βιβλίο. Πάρα πολύ καλή ταινία, όμως το τέλος παραήταν απότομο (ενώ στο βιβλίο έρχεται πιο ομαλά και πιο ολοκληρωμένα). Ο ελληνικός τίτλος είναι για πολλά facepalms πάντως...
καταπληκτικη.εκεί που έλεγες μα τι σκηνοθεσία χαλαρή είναι αυτή ,έρχεται το τέλος και η ταινία σε σημαδεύει.η δε Σοφία,συγκλονιστική και απίστευτα όμορφη
Δημοσίευση σχολίου