Μετά τους Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης, ο αμερικανός της παρέας των Monty Pythons αποφάσισε να σκηνοθετήσει ένα παραπλήσιο έργο με πρωταγωνιστή έναν άλλο γνώριμο της παρέας. Ο Terry Gilliam λοιπόν πήρε το αλλοπρόσαλλο ποίημα του Lewis Carroll (ξέρετε, αυτουνού που έγραψε για την Αλίκη, όχι τη Βουγιουκλάκη) και παρουσίασε το Jabberwocky, μια ιστορία του αγγλικού μεσαίωνα, όπου ο ομότιτλος δράκος κατασπαράζει τον κόσμο, ερημώνει την ύπαιθρο και έχει κλείσει τον κόσμο μέσα στο κάστρο του βασιλιά. Ο πρωταγωνιστής μας Michael Palin πάει κι αυτός να βρει την τύχη του στη μεγάλη πόλη και θα μπλέξει σε διάφορες χαζοπεριπέτειες, καταλήγοντας φυσικά στο τέλος να σκοτώσει το δράκο, να κερδίσει την πριγκίπισσα και το μισό βασίλειο. Όλα αυτά σε 100 κινηματογραφικά λεπτά, που δυστυχώς είναι πάρα πολλά. Που δυστυχώς δεν υπάρχει καθόλου η έμπνευση των Pythons. Που το χιούμορ είναι παρωχημένο, υπερβολικό και ανέμπνευστο. Οι κωμικές καταστάσεις της πλοκής δεν βγάζουν γέλιο (ένα μειδίαμα ίσως) και μπορώ να σας πω ότι τελικά σπατάλησα το χρόνο μου. Κοιτάξτε να μην το σπαταλήσετε και σεις άδικα.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου