Seven Days to Noon (Πανικός στο Λονδίνο/Ο δυναμιτιστής του Λονδίνου)

Ο αγγλικός τίτλος της ταινίας Seven Days to Noon αναφέρεται στο τελεσίγραφο που έδωσε τρελαμένος επιστήμονας, πριν ενεργοποιήσει βόμβα σε άγνωστο σημείο στο κέντρο του Λονδίνου. Η υπόλοιπη ταινία των αδερφών Boulting μοιάζει με κινηματογραφοποιημένο ντοκιμαντέρ, παρακολουθούμε δηλαδή τις κινήσεις που κάνει το σύστημα ασφαλείας της Βρετανίας (στρατός, πυροσβεστική, νοσοκόμοι κλπ.) για να βρει πού έχει κρυφτεί ο επιστήμονας αλλά και να προετοιμαστεί για να εκκενώσει την πόλη, εφόσον χρειαστεί. Το έργο δεν το λες κακό, έχει φυσικά παλιομοδίτικη αισθητητική, μιας και η ταινία βγήκε το 1950, έχει δόσεις αγωνίας, και είναι εντελώς μέσα στο πνεύμα της νέας -τότε- πυρηνικής εποχής, λίγα μόνο χρόνια μετά το τέλος του Β’ ΠΠ.

The Black Stallion (Η μαύρη καλλονή)

Στο σύνολο της, η Μαύρη Καλλονή είναι μία οικογενειακή ταινία, όπου ένα μικρό παιδί ναυαγεί σε έρημο νησί με ένα άγριο άλογο, το εξημερώνει με το δικό του τρόπο, και όταν σώζονται, επιστρέφουν στην Αμερική, και δοκιμάζουν την τύχη τους στους αγώνες ιπποδρομίας. Η ταινία που σκηνοθέτησε ο Carroll Ballard αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο που περιλαμβάνει το ναυάγιο και τη ζωή στο ερημικό νησί και το δεύτερο με την επιστροφή στην Αμερική. Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει όλα τα γνωστά κλισέ του είδος: το παιδί βρίσκει παλαίμαχο αναβάτη (ο γηραιός Mickey Rooney στο ρόλο) και το αουτσάιντερ συναγωνίζεται στα ίσα διάσημα άλογα ταχύτητας. Το πρώτο μέρος όμως μας κέρδισε….κινηματογραφικά. Χωρίς ουσιαστικά να έχει πολλούς διαλόγους, παρακολουθούμε την προσπάθεια του αγοριού να γίνει φίλος του αλόγου στην αρχή και μετά να το καβαλικέψει, μέσα από πανέμορφες εικόνες και εκπληκτική φωτογραφία. Αυτό που λέει και ο κ. Roger Ebert στην κριτική του.

Άσχετο: οι εικόνες από το ναυάγιο μού έφερε λίγο στο μυαλό τις αντίστοιχες από τη Ζωή του Πι. Οι προπέλες, λίγο από Τιτανικό. Η ταινία βγήκε το 1979, πολλά χρόνια πριν τις αναφερθείσες.

rogerebert.com/reviews/the-black-stallion-1979

The Shout (Η κραυγή που σκοτώνει)

Λίγο θρίλερ, περισσότερο όμως μία ατμοσφαιρική ταινία χαρακτήρων, βγαλμένη από το κινηματογραφικό σύμπαν της δεκαετίας του ’70, με χρήση φλάσπμακ και σεκάνς που μπερδεύεσαι αν είναι όνειρο ή αλήθεια. Τα συζυγικά προβλήματα του ζευγαριού John Hurt & Susannah York, γίνονται πιο έντονα με την έλευση ενός περίεργου χαρακτήρα που ερμηνεύει ο Alan Bates, ο οποίος έχει μία μυστικιστική αύρα και μία ικανότητα που...σκοτώνει. Σε δεύτερους ρόλους, μεταξύ άλλων, βρίσκουμε τους νεαρότατους Tim Curry, Jim Broadbent.

Η ταινία The Shout κυκλοφόρησε το 1978, σκηνοθετήθηκε από τον Πολωνό Jerzy Skolimowski, που είχε κερδίσει Χρυσή Άρκτο για την βελγικής παραγωγής ταινία του Le depart, και είχε συμμετάσχει και στη συγγραφή του σεναρίου Το μαχαίρι στο νερό του συμπατριώτη του Ρόμαν Πολάνσκι. Το έργο απευθύνεται αποκλειστικά σε σινεφίλ και να πούμε ότι δεν είναι ταινία τρόμου.

The 'Maggie'

Σκοτζέζικη ταινία για το μικρό πλοιάριο που λέγεται The Maggie. Αλλά και για έναν αμερικανό (ο Paul Douglas στον εν λόγω ρόλο) που θέλει να μεταφέρει έπιπλα και εξοπλισμό στο νέο του εξοχικό (κάπου στην Σκωτία) αλλά ξεμένει από επιλογές. Και από μικρό μπέρδεμα νοικιάζει, χωρίς να το ξέρει(!), το Maggie με το Σκωτσέζο καπετάνιο και πλήρωμα. Αλλά από τα νεύρα του, το κυνηγάει για να σταματήσει τη μεταφορά. Και μπλέξιμο με το μπλέξιμο, τελικά θα το συνοδεύσει στη διαδρομή μέχρι τέλους. Κλασική ταινία των βρετανικών στούντιο Ealing, που παρακολουθείται ευχάριστα, με το γνωστό βρετανικό χιούμορ και τη "σφραγίδα" των Ealing studios. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη βρίσκουμε τον Alexander Mackendrick, που μας έχει δώσει το γνωστότερο έργο Sweet Smell of Success, made in Χολιγούντ, αλλά εσείς αναζητήστε το επίσης βρετανικό Άνθρωπο με το λευκό κουστούμι.