Όπως αρκετές Νοτιο-Κορεάτικες ταινίες, έτσι και εδώ έχουμε κοντινά πλάνα εστιασμένα στα πρόσωπα και στα βλέματα, μικρές δόσεις ανατριχίλας & αγωνίας, και μία διαφορετική διευκάλυνση της υπόθεσης ενός μυστήριου φόνου, για τον οποίο κατηγορήθηκε ο πνευματικά αδύναμος γιος της πρωταγωνίστριας Μητέρας. Μιας και το έργο είναι στην ουσία ένα whodunit, τα φλάσμπακ είναι αναμενόμενα. Στο τέλος όμως σε κερδίζουν οι μικρές λεπτομέρειες δραματικού υπόβαθρου που παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια του έργου και παίζουν κάποιο σημαντικό ρόλο, όπως η ζωή του σχολικόριτσου που δολοφονήθηκε, οι αναμνήσεις ενός 5χρονου, ο βελονισμός. Έμπειρος ο σκηνοθέτης Joon-ho Bong, με μία ενδιαφέρουσα ιστορία, έφτιαξε ένα πολύ καλό έργο για την κάθε μητέρα και το μέχρι πού μπορεί να φτάσει για να αθωώσει το παιδί της. Λίγα χρόνια πριν ο σκηνοθέτης είχε φτιάξει την επιτυχία The Host (που έγινε και αμερικανικό ριμέικ) και τα επόμενα έργα του ήταν η αγγλόφωνη ταινία φαντασίας Snowpiercer και η Okja. Φέτος, κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα για το νέο του έργο με τίτλο Parasite, η πρώτη κορεάτικη ταινία που κερδίζει το μεγάλο αυτό βραβείο. 
