Office Space (Στην τρέλα του γραφείου)

Για όσους σιχαίνονται τη δουλειά τους & τα αφεντικά τους, για όσους δεν τα πάνε καλά με τους συναδέλφους τους, αγχώνονται όταν ξημερώνει η Δευτέρα, βαριούνται τη ρουτίνα στη ζωή τους, όλοι αυτοί αλλά και πολλοί άλλοι νομίζω πως θα βρούνε πολλά σημεία για να ταυτιστούν με τους πρωταγωνιστές στην ταινία του 1999 Office Space! Λίγο μετά τη μέση του έργου, η πλοκή θα επικεντρωθεί σε ένα κόλπο για να πάρει η πρωταγωνιστική παρέα εκδίκηση από τα αφεντικά και να βγάλει εύκολο χρήμα. Όπως και να 'χει, πρόκειται για μία μικρή ταινία που έχει αποκτήσει πλέον καλτ στάτους. Αναζητήστε την.

Matewan (Ματωμένη Αμερική)

Σκληρή ταινία γύρω από τις προσπάθειες των ανθρακωρύχων της πόλης Matewan να φτιάξουν εργατικό συνδικάτο στην Αμερική της δεκαετίας του '30, για να βελτιώσουν τα εργατικά τους ζητήματα (μισθός, ωράριο, συνθήκες εργασίας κλπ). O Chris Cooper (στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση) εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του Συνδικάτου και προσπαθεί να οργανώσει και να ενώσει τους εργάτες (λευκούς, μαύρους, ιταλούς). Μπαίνει, φυσικά, στο μάτι των εκπροσώπων της Εταιρείας, η οποία είναι η απόλυτη δύναμη στην περιοχή: πέρα από τα ορυχεία κατέχει σπίτια, μαγαζιά, έχει ένστολους μπράβους, ελέγχει κοινώς σχεδόν όλη την πόλη. Όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα θα αρχίζουν να εκτροχιάζονται πολύ γρήγορα και η βία θα είναι αναπόφευκτη. Σπουδαία ταινία του John Sayles, ίσως μία από τις καλύτερες της χρονιάς του 1987 (μετά τους Αδιάφθορους και τον Δαιμονισμένο Άγγελο, για τον υπογράφοντα). Σε χαρακτηριστικούς ρόλους οι David Strathairn, James Earl Jones και ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

La classe operaia va in paradiso (Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο)

Ο Gian Maria Volonte είναι ο καλύτερος εργάτης σε μεγάλη ιταλική φάμπρικα, και με βάση τη δουλειά του και τους χρόνους του στους χειρισμούς των μηχανημάτων ορίζουν τους χρόνους και για τους υπόλοιπους εργάτες και έτσι βγαίνουν και οι μισθοί τους, αφού αμοίβονται με το κομμάτι. Απόλυτα αφοσιωμένος στην εργασία του, δεν δίνει σημασία στα συνδικάτα ούτε στους (αιώνιους) φοιτητές που φωνάζουν συνθήματα έξω από τις πόρτες του εργοστασίου. Όταν όμως το δάχτυλό του κοπεί σε εργατικό ατύχημα, θα δει να πέφτει η απόδοσή του και θα δει να χάνει την εκτίμηση από τους ανωτέρους. Θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να διαλέξει αν θα αγωνιστεί για τα δικαιώματα του μαζί με το εργατικό συνδικάτο ή αν θα επιλέξει πιο σκληρό αγώνα. Στο τέλος της ταινίας του Elio Petri, όλοι οι εργάτες ονειρεύονται ότι Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο. Από την Ιταλία του 1971 στην Ελλάδα του σήμερα φαίνεται ότι δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά τίποτα. Ο αυτοματισμός μειώνει τις θέσεις εργασίας, οι μισθοί πέφτουν, οι φοιτητές συνεχίζουν να φωνάζουν και τα δικαιώματα των εργαζομένων όλο και "ξεχνιούνται". Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες το 1972, εξ ημισείας με την Υπόθεση Ματέι (κι αυτό με τον Volonte πρωταγωνιστή). Ενδιαφέρουσα σημείωση: στα αγγλικά τιτλοφορήθηκε Lulu the tool!