Dragonwyck (Μιράντα)

Γοτθική ιστορία, μέσα 19ου αιώνα, φεουδάρχες και χωρικοί, λίγη αμερικανική ιστορία γύρω από το θέμα του anti-rent war (τον ξεσηκωμό των αγροτών κατά των φεουδαρχών παλιάς κοπής), θρησκόληπτη πρωταγωνίστρια και ο "κακός" πρωταγωνιστής που θα πληρώσει τις αμαρτίες του με διάφορους τρόπους (γυναίκα, χωράφια, παιδί). Η νεαρή Μιράντα (που υποδύεται η Gene Tierney) φεύγει από το φτωχικό σπίτι για να πάει στην έπαυλη με το όνομα Dragonwyck του μεγαλοκτηματία Vincent Price για να βοηθήσει στο μεγάλωμα της κόρης του. Εντυπωσιάζεται από την αλλαγή του τρόπου ζωής της και οι εξελίξεις και τα αναπάντεχα συμβάντα θα τη φέρουν αυτή ως οικοδέσποινα στην έπαυλη. Ενδιαφέρουσα ιστορία που επικεντρώνεται φυσικά στην πρωταγωνίστρια και έχει ένα μικρό twist στο τέλος για το πώς πέθανε η πρώτη σύζυγος του Price, αλλά δεν μας δείχνει την εξέλιξη κάποιων άλλων πραγμάτων τα οποία είναι εξίσου σημαντικά για το έργο: τι απέγινε η κόρη του Price· καμία παρουσίαση για το πώς τελείωσε το κίνημα του anti-rent· γιατί έχουν ελάχιστα λεπτά συμμετοχής ο πατέρας Walter Huston και η μητέρα Anne Revere.

Το έργο ήταν προγραμματισμένο να το σκηνοθετήσει ο Ernst Lubitsch (Lubitsch και Tierney είχαν συνεργαστεί στο Heaven Can Wait) αλλά αρρώστησε και ανέλαβε ο Mankiewicz. Ο τελευταίος με αυτή την ευκαιρία μεταπήδησε στη σκηνοθετική καρέκλα και ξεκίνησε τη μεγάλη του σκηνοθετική καριέρα. Ο Mankiewicz και η Tierney θα συνεργάζονταν τον επόμενο χρόνο στο The Ghost and Mrs. Muir. Ήταν άλλη μία μεγάλη παραγωγή της 20th Century Fox με την Tierney ένα χρόνο μετά το Leave Her to Heaven και την ίδια χρονιά με το The Razor's Edge. Ο Vincet Price είχε μικρούς ρόλους δίπλα στην Tierney στα Laura και στο Leave her to heaven αλλά εδώ προβιβάστηκε σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε πολύ μικρό ρόλο θα βρείτε και τη νεαρή (τότε) Jessica Tandy, την γιαγιά του Τιτανικού του κ. Κάμερον από το Σωφέρ της κας. Ντέιζι. Βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο της Anya Seton, μίας συγγραφέως που ασχολήθηκε κυρίως με ιστορικά ρομαντικά μυθιστορήματα. Όχι τίποτα αξιομνημόνευτο, λέω εγώ.

A Blueprint for Murder

B-movie με τον πρωταγωνιστή Joseph Cotten να προσπαθεί να ξεσκεπάσει την γκουβερνάντα (Jean Peters) των ορφανών παιδιών του αδερφού του και να βρει τις αποδείξεις για να την κατηγορήσει για το θάνατο του ενός παιδιού. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι ο ένοχος είναι εκείνη, αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις. Η ταινία A Blueprint for Murder έχει ημιντοκιμαντερίστικο στυλ με σκηνές σε αστυνομικά τμήματα, νοσοκομεία, δικαστήρια, κλασικά στοιχεία του σκηνοθέτη Andrew Stone, όπως είχαμε δει και στο Cry Terror! πριν λίγο καιρό. Προς το τέλος όμως ασχολείται αποκλειστικά με τους δύο πρωταγωνιστές, προσθέτει μία (περιττή κατ' εμέ) voice over αφήγηση, για να μπούμε στην ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή, ο οποίος θα φθάσει στα άκρα για να πετύχει το σκοπό του.

Η Jean Peters εκείνη την περίοδο είχε ενεργό συμβόλαιο με την 20th Century Fox και είχε συμμετάσχει σε ουκ ολίγες παραγωγές: ενδεικτικά αναφέρουμε τα Viva Zapata με Μάρλον Μπράντο, Niagara δίπλα στην Μονρόε και πάλι με τον Cotten, Pickup on South Street, Apache με Μπαρτ Λάνκαστερ και Broken Lance, αλλά μετά το τέλος του συμβολαίου της το 1955 παντρεύτηκε τον Howard Hughes και εξαφανίστηκε από το σινεμά και τις δημόσιες εμφανίσεις. Για τον Cotten, είχε αρχίσει η πτωτική εποχή της καριέρας του, βρίσκοντας ρόλους περισσότερο σε β' διαλογής έργα παρά σε μεγάλες παραγωγές των στούντιο.

Time Without Pity (Το άλλοθι της τελευταίας ώρας)

Αποξενωμένος, αλκοολικός πατέρας προσπαθεί να σώσει το γιο του από την κρεμάλα. Ο γιος του είναι στη φυλακή για το φόνο της φιλενάδας του. Ζούσε με την οικογένεια ενός συμφοιτητή του. Μία οικογένεια ενός πλούσιου αυτοκινητοβιομήχανου. Ο πατέρας έχει ένα 24ωρο για να προσπαθήσει να βρει κάποια απόδειξη για την αθωώτητα του γιου. Θα μπλέξει με την περίεργη αυτή οικογένεια που έχει αρκετά μυστικά και πολλά πάθη! Στο τέλος θα βρει την ένδειξη που ψάχνει, αλλά όχι την απόδειξη. Θα χρειαστεί να θυσιάσει όμως κάτι για να πετύχει το σκοπό του.

Βρετανική παραγωγή το Time Without Pity με τον Joseph Losey στη σκηνοθεσία. Σκληρό έργο με έμφαση στην ψυχολογία των χαρακτήρων. Τα χαρακτηριστικά κοντινά πλάνα, οι καθρέφτες και οι περίεργες γωνίες λήψης βρίσκονται παρόντα και σ'αυτό το έργο του Losey. Ο Michael Redgrave δίνει μία δυναμικά πειστική ερμηνεία στο ρόλο του βασανισμένου, αλκοολικού πατέρα. Ένα έργο πάντως που ξέρω ότι δεν θα κάτσω να ξαναδώ. Ίσως οι αντιπαθητικοί δεύτεροι ρόλοι ευθύνονται γι'αυτό.