Ο Peter Yates μαζεύει τα διάσημα ονόματα της εποχής (οι ανερχόμενοι William Hurt και Sigourney Weaver μαζί με τον ταλαντούχο James Woods), βάζει δίπλα τους τον ώριμο Christopher Plummer και τον νεαρό Morgan Freeman (ίδιος και απαράλλαχτος από το '81;), τους αναμιγνύει σε μία ιδιόμορφη ιστορία και καταφέρνει να φτιάξει ένα από τα πιο περίεργα έργα που είδαμε: το Eyewitness έχει αστυνομικό μυστήριο, αρκετές δόσεις θρίλερ, στοιχεία δημοσιογραφίας, διπλωματικά επεισόδια με ασιάτες, επαναπατρισμούς εβραίων, προβλήματα στην οικογένεια του πρωταγωνιστή με τον ανάπηρο πατέρα, αστυνομικοί με δικά τους οικογενειακά προβλήματα που παρακολουθούν τους υπόπτους και ένα κατά λάθος ερωτικό τριγώνο που ευθύνεται για τα βάσανα του πρωταγωνιστή William Hurt.
Δύο χρόνια μετά την επιτυχία που είχε ο Yates με το σεναριογράφο Steve Tesich για το ποδηλατικό Breaking Away, ξανασυνεργάστηκαν σε αυτό το έργο. Το σενάριο βασίστηκε σε δύο διαφορετικές ιστορίες του Tesich που ήθελε να τις γυρίσει σε ξεχωριστά εργά. Μιας και δεν έβρισκε χρηματοδότηση, ο Yates τον έπεισε και ένωσαν τις δύο ιστορίες. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που νομίζεις ότι παρακολουθείς διαφορετικά κινηματογραφικά ήδη ανά μισάωρο. Σίγουρα, για μένα όμως αυτός είναι ο λόγος που η ταινία δεν αποκτάει δικό της χαρακτήρα και στο τέλος μένεις με την αίσθηση του μετρίου.
Δύο χρόνια μετά την επιτυχία που είχε ο Yates με το σεναριογράφο Steve Tesich για το ποδηλατικό Breaking Away, ξανασυνεργάστηκαν σε αυτό το έργο. Το σενάριο βασίστηκε σε δύο διαφορετικές ιστορίες του Tesich που ήθελε να τις γυρίσει σε ξεχωριστά εργά. Μιας και δεν έβρισκε χρηματοδότηση, ο Yates τον έπεισε και ένωσαν τις δύο ιστορίες. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που νομίζεις ότι παρακολουθείς διαφορετικά κινηματογραφικά ήδη ανά μισάωρο. Σίγουρα, για μένα όμως αυτός είναι ο λόγος που η ταινία δεν αποκτάει δικό της χαρακτήρα και στο τέλος μένεις με την αίσθηση του μετρίου.