Το «βλέμμα του τρελού» επέστρεψε μπροστά από το φακό της κάμερας μετά τα πολλά (αισθητά;) χρόνια απουσίας του. Με σκηνοθέτη τον Martin Campbell (που στα 70 του, μετά το Casino Royale, δείχνει ότι βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα) να διασκευάζει τη δικιά του μίνι τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του '80, σεναριογράφο τον William Monahan (του οσκαρικού Πληροφοριοδότη) και... δεύτερο βιολί τον Ray Winstone, η ταινία Edge of Darkness είναι όλη ο Mel Gibson. Θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα μοντέρνο νουάρ, με τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα να ψάχνει ολομόναχος για απαντήσεις σε ένα εχθρικό περιβάλλον, να προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια μέσα από κυβερνητικές και πολυεθνικές συνωμοσίες. Άλλα δε γράφω, διαβάστε καλύτερα τις απόψεις των φίλων που με βρίσκουν σύμφωνο 100%, του 2 ή 3 πράματα και του Ni avec toi, ni sans toi.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Εγώ πάντως το βρήκα μετριότατο κι αυτό οφείλεται, πάντα κατά εμέ, στο εντελώς κλισεδιάρικο, προσχηματικό και προβλέψιμο σενάριο και λιγότερο στη συμβατική σκηνοθεσία του Campbell που μπορεί να έδωσε μια ταινία καλο-λουστραρισμένη, αλλά με πολλά δήθεν και ψευτοκαταστάσεις.
Καλησπέρα...
1,5: Μετριότατη (+)
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Δημοσίευση σχολίου