Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Sci-fi in 2013

Oblivion
Ενδιαφέρουσα η κεντρική ιδέα, εμπλουτισμένη όμως με πολλά κλισέ. Καλή παραγωγή αλλά μέτριο αποτέλεσμα, κακό τελείωμα.

Star Trek Into Darkness
Άλλη μια καλοφτιαγμένη ταινίας της σειράς Star Trek, δεύτερη με τους νεαρούς πρωταγωνιστές. Τι θυμόμαστε από το έργο; Εφέ, φασαρία, μπαμ μπουμ, τη φωνή του Benedict Cumberbatch.

Elysium
Ο Neill Blomkamp που μας είχε εντυπωσιάσει στο District 9, επιστρέφει με παρόμοιες ανησυχίες και σχεδόν ίδια σκηνικά. Αρκετά φλύαρο όμως. Ο ολοκληρωτισμός του μέλλοντος με τη βοήθεια της τεχνολογίας και των ρομπότ; Οk. Το να ζούνε οι εύποροι άνθρωποι κάνοντας διακοπές στο διάστημα, δεν μας πολυ-έπεισε όμως.

The World's End
Το τέλος του κόσμου στην ομώνυμη παμπ, στην ομότιτλη ταινία, τρίτη στη σειρά της βρετανικής κωμικής ομάδας των Edgar Wright, Simon Pegg και Nick Frost. Σάτιρα και βρετανικό χιούμορ με εξωγήινες απειλές!

Δεν είδαμε: Ender's Game
Δεν θέλουμε να δούμε: After Earth

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Shampoo

Κομμωτής που "αγαπάει" όλες τις γυναίκες, αλλά δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει, ανακαλύπτει λίγο αργά ότι έχει αισθήματα και τελικά καταλήγει μόνος, αφού τον παρατάνε όλες. Τέτοια ταινία μόνο τη δεκαετία του '70 θα μπορούσε να βγει. Ο Hal Ashby υπογράφει τη σκηνοθεσία. Το σενάριο του Σαμπού έγραψε ο Warren Beatty μαζί με τον Robert Towne (που ένα χρόνο πριν είχε γράψει το Chinatown). Ο πρώτος φυσικά υποδύεται τον μεγάλο γόη (θα μπορούσε κάποιος κακοπροαίρετος να πει ότι υποδύεται τον εαυτό του), με τις Julie Christy, Goldie Hawn και Lee Grant να τον πλαισιώνουν μέσα και έξω από τα σεντόνια. Λέγεται ότι ο ρόλος του βασίστηκε σε διάφορους κομμωτές που μπλέχτηκαν και ως παραγωγοί στο Χόλιγουντ. Όλη η ιστορία εκτυλίσσεται από το απόγευμα και το βράδυ της παραμονής των αμερικανικών εκλογών του 1968 ως την επόμενη μέρα, όταν και βγήκε νικητής ο Νίξον για πρώτη φορά. Ενδιαφέρουσα καταγραφή των ηθών της εποχής (ελεύθερες σχέσεις, χίπικη κουλτούρα, στο background ακούμε διάφορες αρλούμπες του Νίξον), αλλά και απίστευτα χτενίσματα! Εν συνόλω, όχι και κάτι σπουδαίο το έργο, αλλά έχει το ενδιαφέρον του.