Πολύ περίεργο που αυτή η διάσημη ταινία με τον εξίσου πασίγνωστο τίτλο δεν παίζει στην TV την εβδομάδα του Πάσχα. Τόσες και τόσες ταινίες/χλαμύδα, αυτή με το αλτρουιστικό πνεύμα και τα χριστιανικά μηνύματα πώς τους ξέφυγε; Ίσως φταίει το γεγονός ότι είναι ασπρόμαυρη! Οι υπεύθυνοι θα νομίζουν ότι ο κόσμος προτιμάει μάλλον τα τεχνικόλορ υπερθεάματα. Ή ίσως η πιο ελαφριά και σατιρική διάθεση του έργου (από το θεατρικό του Bernard Shaw) δε συνάδει με το κατανυκτικό πνεύμα του Πάσχα. Επειδή τέτοιο είναι το ύφος της ταινίας. Το βαλς στο τέλος του έργου αρκεί για να ισοπεδώσει κάθε σοβαροφάνεια! Ο χριστιανός Ανδροκλής θα σώσει το λιοντάρι από τον πόνο του, θα γίνουν φίλοι, μετά θα τον συλλάβουν και θα τον οδηγήσουν στη Ρώμη για να κατασπαραχθεί στην αρένα του Κολοσσαίου. Και το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου είναι η διαδρομή προς τη Ρώμη μαζί με άλλους χριστιανούς. Και σ'αυτό το κομμάτι παρατηρούμε τρεις διαφορετικούς «εκπροσώπους» της νέας θρησκείας (τον Ανδροκλή, την Τζιν Σίμμονς και τον γεροδεμένο αγαθό γίγαντα) συν ενός Ρωμαίου που αμφιταλαντεύεται μεταξύ παλιάς και νέας θρησκείας. Η επιτυχία, πάντως, του Androcles and the Lion το 1952 ένωσε το πρωταγωνιστικό ζευγάρι και σε άλλες τρεις ταινίες -οι δύο παρόμοιας θεματολογίας- τις επόμενες χρονιές: στο Χιτώνα, στον Αιγύπτιο και στο ρομαντικό Affair with a Stranger. Αυτή ήταν η πρώτη αμερικανική ταινία της γλυκύτατης Τζιν Σίμονς και το εισιτήριό της για το πέρασμα στο Χόλιγουντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου