In the year: 2008

Τα τελευταία χρόνια που επιστρέψαμε και ζούμε στην Κοζάνη, έχουμε ένα σινε-μειονέκτημα. Οι ταινίες που βλέπουμε στο σινεμά είναι όλο και λιγότερες λόγω ποιότητας, καταλαβαίνετε. Με δύο μόνο αίθουσες δεν είναι δυνατόν να φέρει ο σινεμάς π.χ. το Γκομόρα! Έτσι τις περισσότερες ταινίες του 2008 τις είδα μετά το φετινό καλοκαίρι και όλο το φθινόπωρο και ακόμα έχουμε αρκετά να δούμε. Για να μην πω για τις φετινές κυκλοφορίες, που θα τις βλέπω μέσα στο '10.

Απ'αυτές που είδα, οι χειρότερες ήταν οι κάτωθι:
Bangkok Dangerous (Bangkok: επικίνδυνη αποστολή), Twilight, Marley & Me (Μάρλεϊ, ένας μεγάλος μπελάς), Jumper, Deal (με τον Burt Reynolds, μην το ψάχνετε!), Journey to the Center of the Earth, Wanted, Get Smart, Surfer Dude.

---

Οι μέτριες:
Hellboy 2: The Golden Army, Yes Man, RocknRolla, Semi-Pro, Eagle Eye, The Incredible Hulk, The Bank Job (Το μεγάλο κόλπο), Cloverfield, Hancock, You Don’t Mess with the Zohan (Ζόχαν: πράκτορας υψηλής κομμωτικής), Quantum of Solace, Max Payne (ανέβηκε κατηγορία λόγω της Κιριλένκο), Madagascar: Escape 2 Africa.

---

Οι καλές προσπάθειες, που τις ξαναβλέπεις ευχάριστα:
Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull, Iron Man, Body of Lies (Η πλεκτάνη), Zack and Miri Make a Porno, Happy-Go-Lucky, Taken, The Curious Case of Benjamin Button, Rachel Getting Married, Australia, Valkyrie, Doubt, The Great Buck Howard (ο Malkovich σε ρόλο μένταλιστ-ταχυδακτυλουργού!), Milk, Mamma Mia!, Horton Hears a Who!, Bolt.

---

Οι καλύτερες της χρονιάς:
Be Kind Rewind, In Bruges (Αποστολή στη Μπριζ), Burn After Reading (Καυτό απόρρητο), Vicky Cristina Barcelona, Appaloosa, Gomorra, Changeling (Η ανταλλαγή), Joheunnom nabbeunnom isanghannom (Ο καλός, ο κακός και ο περίεργος), L’instinct de mort & L’ennemi public n°1 (Vincent Cassel επί 2), The Wrestler, The Reader (Σφραγισμένα χείλη), Revolutionary Road (Ο δρόμος της επανάστασης), Kung Fu Panda.

---

Οι κορυφαίες του 2008:
→ Tropic Thunder
→ Hunger
→ The Dark Knight
→ Slumdog Millionaire
→ Wall-E
→ Gran Torino

...και η παρακάτω μπήκε αυτομάτως στα «αγαπημένα»
→ Låt den rätte komma in (Άσε το κακό να μπει)

In the year: 2007

Πολύ χάλια πράμα: το Ghost Rider.
Λίγο πιο πάνω από την κατηγορία χάλια, αλλά μόνο πολύ λίγο:
Fool’s Gold (Προσεχώς ζάμπλουτοι), Live Free or Die Hard (Die Hard 4.0), The Heartbreak Kid (Επτά μέρες φαγούρα), The Number 23, Music and Lyrics, Next (δύο του Nicolas Cage), Shooter (Ο εκτελεστής).

---

Μέτριες ταινίες, για να περνά η ώρα:
Ocean’s Thirteen (ο Al Pacino σα να βαριόταν), I Am Legend (Ζωντανός θρύλος), Shoot 'Em Up, Pirates of the Caribbean: At World’s End, 88 Minutes (88 λεπτά) (δεύτερη μετριότητα από τον Αλ), Evan Almighty (Νώε για μια βδομάδα), Spider-Man 3, Mr. Brooks, 1408, Harry Potter and the Order of the Phoenix, 28 Weeks Later, Fracture (Απόδειξη ενοχής), Lucky You, Enchanted (Η μαγεμένη), The Golden Compass (Το αστέρι του βορά), License to Wed (Άδεια γάμου), Sleuth (Παιχνίδια μυαλού) (καμία σχέση με το ορίτζιναλ), I Could Never Be Your Woman (Ο καινούριος της μαμάς μου), August Rush, Love in the Time of Cholera (Έρωτας στα χρόνια της χολέρας) (λυπάμαι, αλλά πολλά χασμουρητά), 30 Days of Night (μήπως να την έβαζα στην παρακάτω παράγραφο;), 300, Transformers (μία Megan-αλεπού-Fox δεν φέρνει την άνοιξη).

---

Οι ενδιαφέροντες ταινίες της χρονιάς:
Paranoid Park (τα είπε καλύτερα στον Ελέφαντα), La Habitación de Fermat (Το δωμάτιο του Φερμά), Control (δεν ήμουν φαν των Joy Division), The Great Debaters (σε σκηνοθεσία Denzel Washington), Lars and the Real Girl (παρέα με μια φουσκωτή κούκλα), 2 Days in Paris, The Brave One (Εκτός εαυτού), The Darjeeling Limited, Michael Clayton, Dan in Real Life (Ο Νταν έφαγε κόλλημα), La Antena, Juno, Death Proof, The Good Night, Hot Fuzz (Καυτοί και άσφαιροι), Blades of Glory, American Gangster, El Orfanato (Το ορφανοτροφείο), Rendition (Έκδοση κρατουμένου), Charlie Wilson’s War, We Own the Night (Η νύχτα μας ανήκει), Shrek the Third.

---

Και οι πολύ καλές ταινίες της χρονιάς:
I’m Not There., The Bourne Ultimatum (Το τελεσίγραφο του Μπορν), Eastern Promises (Επικίνδυνες υποσχέσεις), Sweeney Todd: the Demon Barber of Fleet Street, 3:10 to Yuma (Το τελευταίο τρένο για τη Γιούμα), Atonement (Εξιλέωση), The Mist (Η ομίχλη), Cassandra’s Dream (Το όνειρο της Κασσάνδρας), My Blueberry Nights (Οι νύχτες μου μακριά σου), Superbad, Son of Rambow, Before the Devil Knows You’re Dead, Los Cronocrímenes, La Môme (Ζωή σαν τριαντάφυλλο), Gone Baby Gone (καλύτερα σκηνοθέτης παρά ηθοποιός ο Ben Affleck), Ratatouille, The Simpsons Movie, Persepolis.

---

Και ιδού οι καλύτερες:
→ Sunshine
→ In the Valley of Elah (Στην κοιλάδα του Ιλά)
→ Zodiac
→ Sicko
→ There Will Be Blood (Θα χυθεί αίμα)
→ The Man from Earth
→ No Country for Old Men (Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους)
→ Into the Wild (Ταξίδι στην άγρια φύση)
→ The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford

...και για την ώρα, καμία δεν έφτασε στην κατηγορία των «αγαπημένων της χρονιάς». Ίσως να έμπαινε η των αφών Κοέν, όταν κάτσω να την ξαναδώ.

In the year: 2006

Χάλια πράματα έκατσα και είδα από τη χρονιά του 2006:
Poseidon, Stick It (Ατίθασο ταλέντο), The Devil Wears Prada, My Super Ex-Girlfriend, Catch and Release, Southland Tales, Idiocracy, Running Scared, The Black Dahlia (Η μαύρη Ντάλια) (ο De Palma σκότωσε το βιβλίο του Elroy).

---

Μέτρια, περίμενα περισσότερα (κλισέ φράση πλέον):
A Good Year (Μια καλή χρονιά), Mission: Impossible III, Penelope (για μικρά παιδιά), 16 Blocks, Black Sheep (Μαύρο πρόβατο), Unknown (Άγνωστοι), Arthur and the Invisibles, The Ex, Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest, Lady in the Water, Miami Vice (Οι σκληροί του Μαϊάμι), Stephen King’s Desperation, Night at the Museum (Μια νύχτα στο μουσείο), Man of the Year (Ο άντρας της χρονιάς), The Holiday, Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby (Ο ελεεινός ιππότης της ασφάλτου), Bug (Το μικρόβιο του φόβου).

---

Οι παρακάτω είναι καλούτσικες, δεν σε χαλάνε, τις ξαναβλέπεις ευχάριστα, αλλά ως εκεί:
Paris, je t’aime, Alpha Dog (Μοιραία απαγωγή), The Pursuit of Happyness (Το κυνήγι της ευτυχίας), Scoop, The Da Vinci Code, Nacho Libre, Find Me Guilty (Ένοχη σιωπή) (η ερμηνευτική έκπληξη του Vin Diesel), Lucky Number Slevin (Το στοίχημα του Σλέβιν), All the King’s Men, The Illusionist, Blood Diamond (Ματωμένο διαμάντι), Tenacious D in: The Pick of Destiny, The Last Kiss (γουστάρουμε Zach Braff), Deja Vu (3 μέρες, έξι ώρες πίσω), Knocked Up (Με την πρώτη), Dreamgirls, Curse of the Golden Flower (Η κατάρα του χρυσού λουλουδιού), The Good German (Ο καλός Γερμανός), X-Men: The Last Stand, This Is England, Seraphim Falls (Εχθροί για πάντα), The Painted Veil (Βαμμένο πέπλο), Ice Age 2: The Meltdown, Over the Hedge (Πέρα από το φράχτη), Blood Tea and Red String, Cars (Αυτοκίνητα), Happy Feet.

---

Οι καλύτερες της χρονιάς:
Inside Man, Clerks II, Little Miss Sunshine, A Scanner Darkly, The Prestige, Apocalypto, Flags of Our Fathers (Οι σημαίες των προγόνων μας), The Good Shepherd (Ο καθοδηγητής), Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan, Casino Royale, Goya’s Ghosts (Φαντάσματα του Γκόγια), I’m a Cyborg But That’s OK, The Fall, Monster House (Το τερατόσπιτο), Renaissance (Παρίσι 2054: η αναγέννηση).

---

Και αυτές που μας εντυπωσίασαν:
→ United 93 (Πτήση 93)
→ Babel
→ The Departed (Ο πληροφοριοδότης)
→ Perfume: The Story of a Murderer
→ Volver (Γύρνα πίσω)
→ Das Leben der Anderen (Οι ζωές των άλλων)
→ Stranger Than Fiction (Πιο παράξενο κι από παράξενο)
→ Little Children (Κρυφές επιθυμίες)
→ The Wind that Shakes the Barley (Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι)
→ Letters from Iwo Jima (Γράμματα από το Ίβο Τζίμα)

...και οι αγαπημένες, φυσικά:
→ Children of Men
→ El Laberinto del Fauno (Ο λαβύρινθος του Πάνα)
→ The Fountain (Η πηγή της ζωής)

In the year: 2005

Χωρίς κακές ταινίες από το 2005 (μάλλον δεν έκατσα να τις δω), τις παρακάτω απλά τις χαρακτηρίζουμε αδιάφορες:
Fantastic Four, Assault on Precinct 13, War of the Worlds (Ο πόλεμος των κόσμων), Underworld Evolution, Rumor Has It... (Οι φήμες λένε...).

---

Μέτριες, που τις βλέπεις πάνω στο ζάπινγκ για να περνά η ώρα:
Stay, The Jacket (Η πρώτη φορά που πέθανα), Star Wars: Episode III – Revenge of the Sith, Mr. and Mrs. Smith, The Ring Two, A Lot Like Love, Memoirs of a Geisha (Αναμνήσεις μιας γκέισας), The Exorcism of Emily Rose, The Island (Το νησί), Danny the Dog, Prime (Εγώ, αυτός και η μητέρα του), Harsh Times, Domino, Bewitched (Η μάγισσα), Derailed (Εκτός τροχιάς), Four Brothers, Madagascar (Μαδαγασκάρη).

---

Καλούτσικα έργα που ξεφεύγουν από τη μετριότητα:
The 40 Year Old Virgin (Παρθένος ετών 40), The Big White, Down in the Valley (Η κοιλάδα του πόθου), A Little Trip to Heaven (Διπλή απάτη), La Tigre e la Neve (Ο τίγρης και το χιόνι) (Μπενίνι με συγκίνηση;), The Weather Man (Έχει ο καιρός γυρίσματα), Jarhead (Σύρριζα), Everything Is Illuminated (Όλα είναι φωτισμένα), The Brothers Grimm, The Interpreter (Η διερμηνέας), Charlie and the Chocolate Factory, Harry Potter and the Goblet of Fire (ο καλύτερος Πότερ μέχρι τώρα, κατά εμέ), Batman Begins, V for Vendetta, Wu Ji (Η υπόσχεση/The promise), Flightplan (Σχέδιο πτήσης), The New World, Transamerica, Sad Movie, Hwal (Το τόξο), Chicken Little (Το κοτοπουλάκι), Jack-Jack Attack.

---

Οι καλύτερες ταινίες:
Sympathy for lady vengeance (Η εκδίκηση μιας κυρίας), The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, Sin City, Broken Flowers (Τσακισμένα λουλούδια), Dear Wendy, Lord of War (Κυρίαρχος του παιχνιδιού), King Kong, Metal: A Headbanger’s Journey, The King (για τους φανατικούς της μεταλικής μουσικής), Thank You For Smoking, Angel-A (Ο φύλακας-άγγελος), Walk the Line, Caché (Κρυμμένος), Wallace & Gromit in the Curse of the Were-Rabbit, A bittersweet life (Γλυκόπικρη ζωή), Munich (Μόναχο), The Call of Cthulhu, Corpse Bride (Η νεκρή νύφη).

---

Και οι κορυφαίες της χρονιάς:
→ A History of Violence (Το τέλος της βίας)
→ The Constant Garden (Ο επίμονος κηπουρός)
→ The Three Burials of Melquiades Estrada (Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα)
→ Syriana
→ Le Couperet (Το τσεκούρι)
→ Good Night, and Good Luck. (Καληνύχτα και καλή τύχη)
→ Brick (Έγκλημα στο κολέγιο)
→ Brokedown Mountain (Το μυστικό του Brokeback Mountain),
→ El Aura (Η αύρα)
→ Capote

...και όπως πάντα, οι δύο πιο αγαπημένες (αυτήν την εποχή, διότι σε λίγα χρόνια μπορεί να αλλάξουμε άποψη):
→ The Proposition.
→ Match Point

In the year: 2004

Οι κάκιστες ταινίες, κατά εμέ πάντα, της χρονιάς 2004:
Alien vs. Predator, Alfie, Troy.

---

Αδιάφορες ή βαρετές to the death:
L’ Enquête corse (Τρελή καταδίωξη στην Κορσική), The Grudge (Η κατάρα), The Ladykillers (η χειρότερη ταινία των αφών Κοέν, Walking Tall (Με το κεφάλι ψηλά), Alexander, Meet the Fockers (Τα πεθερικά της συμφοράς), Bad Apple (αυτό πώς το είδα είναι άλλο θέμα).

---

Μέτριες ταινίες, αμερικανιές ως επί τω πλείστον:
I, Robot (Εγώ, το ρομπότ), Arsène Lupin (κρίμα τα βιβλία του Μορίς Λεμπλάν), Riding the Bullet (Προάγγελος θανάτου) (αδιάφορος Στίβεν Κινγκ), King Arthur, The Last Shot (Η τελευταία σφαίρα), Bridget Jones: Edge of Reason, Starsky & Hutch, EuroTrip, Mean Creek (Το ποτάμι του φόβου), Dodgeball: A True Underdog Story, Hellboy, The Day After Tomorrow, Butterfly Effect (Το φαινόμενο της πεταλούδας), Spider-Man 2, The Village (Σκοτεινό χωριό), 50 First Dates (Κάθε φορά, πρώτη φορά), Cube Zero, The Terminal, Millions, Shark Tale (Ο καρχαριομάχος).

---

Καλούτσικα έργα, παρακολουθούνται ευχάριστα και όχι μόνο:
Secret Window (καλούτσικος Στίβεν Κινγκ), Finding Neverland (Ψάχνοντας τη χώρα του ποτέ), Jersey Girl (Γλυκός μπελάς), Ocean’s Twelve, La mala educacion (Κακή εκπαίδευση), The Football Factory, The Manchurian Candidate, Saw (Σε βλέπω), Kung Fu (aka Kung Fu Hustle), The Life Aquatic of Steve Zissou (Υδάτινες ιστορίες), The Phantom of the Opera, Harry Potter and the Prisoner of Azkaban, Kekexili: Mountain Patrol, The Life and Death of Peter Sellers (Πίτερ Σέλερς για πάντα), Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events, The Machinist (Ο άγρυπνος), Les Choristes (Τα παιδιά της χορωδίας), The Assassination of Richard Nixon, The Notebook (Το σημειωματάριο), The Aviator (Ιπτάμενος κροίσος) (όποιος θέλει να κράξει, ελεύθερα, αλλά εμένα δεν με ενθουσίασε), 36 Quai des Orfèvres (Βρόμικος κόσμος) (καλό το δίδυμο Daniel Auteuil και Gérard Depardieu), The Bourne Supremacy (Στη σκιά των κατασκόπων), Shaun of the Dead (Το ξύσιμο των νεκρών), Man on Fire (Διά πυρός και σιδήρου), Narco (Οι παλαβές περιπέτειες του Πολκ), Shrek 2.

---

Οι καλύτερες της χρονιάς, που είναι μπόλικες:
Hotel Rwanda, Capturing the Friedmans, Shi mian mai fu (Ιπτάμενα στιλέτα/House of the flying daggers), The Merchant of Venice (Ο έμπορος της Βενετίας), Sideways (Πλαγίως) (κρασί και ξερό ψωμί), Fahrenheit 9/11, Metallica: Some Kind of Monster (επειδή είμαι φαν του γκρουπ), Garden State, Spartan (Ο σπαρτιάτης ), Die Fetten Jahre sind vorbei (Οι μέρες αφθονίας σας είναι μετρημένες), Closer, Ray, Collateral (Η διαδρομή), Diarios de motocicleta (Ημερολόγια μοτοσυκλέτας), Un long dimanche de fiancailles (Ατέλειωτοι αρραβώνες), 2046, Team America: World Police.

---

Και οι κορυφαίες of the year 2004:
→ Gegen die Wand (Μαζί ποτέ)
→ Eternal Sunshine of the Spotless Mind
→ Kill Bill: Volume 2
→ Mar adentro (Η θάλασσα μέσα μου)
→ Crash
→ Primer
→ The Incredibles (Οι απίθανοι)

...και τα αγαπημένα της χρονιάς:
→ Million Dollar Baby
→ Bin-Jip (Ολομόναχοι μαζί/3-Iron)

In the year: 2003

Η χρονιά ξεχωρίζει για την πληθώρα των κακών και μέτριων ταινιών. Πάρτε μια πρόγευση από τις κάκιστες:
Dreamcatcher (Ονειροπαγίδα), Once Upon a Time in Mexico (Κάποτε στο Μεξικό), Underworld, Alexandra’s Project (Θανάσιμη επιλογή), Charlie’s Angels: Full Throttle (Οι άγγελοι του Τσάρλι: Δράση πέρα από τα όρια), Bulletproof Monk (Αλεξίσφαιρος καλόγερος), Daredevil, The Core, Terminator 3: Rise of the Machines, Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life (Λάρα Κροφτ: Το λίκνο της ζωής), View from the Top (Θέα από ψηλά), Paycheck (Η αποζημίωση).

---

Μέτριες ταινίες:
The I Inside (άλλο ένα παιχνίδι με το χρόνο), Something’s Gotta Give (Κάλλιο αργά, παρά αργότερα) (μπορεί να μ’αρέσει περισσότερο όταν/αν φτάσω τα 60), Bad Santa (Ο Αϊ-Βασίλης είναι σκέτη λέρα) (ο Billy Bob Thornton τα σπάει αλλά ως εκεί), The Italian Job, Anger Management, Young Adam (πραγματικά βαρέθηκα και δεν μπορούσα να φύγω απ’το σινεμά), The Matrix Revolutions (προτιμώ τις μάχες μέσα στο μάτριξ), Identity (Ταυτότητα), Cold Mountain (η ομηρική οδύσσεια στο αμερικάνικο εμφύλιο μπορούσε να γίνει λίγο πιο καλά).

---

Οι καλούτσικες ταινίες, που τις ξαναβλέπεις και δεν σε «χαλάνε»:
The Matrix Reloaded (όντως προτιμώ τις μάχες μέσα στο μάτριξ), The Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (η πρώτη γνωριμία με τον πειρατή Jack Sparrow είναι και η καλύτερη), Kill Bill: Vol. 1, Intolerable Cruelty (Αβάσταχτη γοητεία) (διασκεδαστικοί αλλά πολύ απλοί αδελφοί Coen), The Last Samurai, It’s All About Love (Όλα για την αγάπη), Thirteen, The Missing (Η απαγωγή), The School of Rock (επειδή είμαστε ροκ), Wonderland (Άγριες νύχτες), Owing Mahony (Η τυφλή ζαριά του Νταν Μαχόουνι) (ένα καλό, μικρό και άγνωστο εργάκι με τον Philip Seymour Hoffman), Swimming Pool (Η πισίνα), Veronica Guerrin (Θανάσιμη αποκάλυψη), X2, Confidence (Άκρως εμπιστευτικόν) (νέο-νουάρ με τον Edward Burns και πλήθος συμπρωταγωνιστών), Out of Time (Εκτός χρόνου), Seabiscuit (Το μεγάλο φαβορί), Crimson Gold (Κόκκινο χρυσάφι) (από τον ιρανό Jafar Panahi), Old School (Σχολικές αναμνήσεις), Hulk, The Cooler, Elf (Το ξωτικό των Χριστουγέννων), Love Actually, Les Triplettes de Belleville (Το τρίο της Μπελβίλ).

---

Οι ταινίες από τη χρονιά του 2003 που μ’άρεσαν πάρα πολύ:
Code 46, I’ll Sleep When I’m Dead, Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας... και άνοιξη (από τον αγαπημένο Kim Ki-Duk), The Life of David Gale (Η ζωή του Ντέιβιντ Γκέιλ), Master and Commander: The Far Side of the World, The Corporation (εταιρικό... ντοκιμαντέρ), Open Range (Ο άγραφος νόμος της δύσης) (του πάνε τα γουέστερν του κυρίου Costner), Jeux d’enfants (Αγάπα με αν τολμάς) (συνταγή από Αμελί, αλλά εδώ γνωρίσαμε την Marion Cotillard), Coffee & Cigarettes (όλα τα παλιά μικρά του Jim Jarmusch συν πολλά νέα), Runaway Jury (Οι ένορκοι) (και μετά από αυτό, ο Gene Hackman εξαφανίστηκε), Le Temps du Loup (Η ώρα του λύκου) (το όνομα Michael Haneke είναι εγγύηση), Masked and Anonymous (Η μάσκα του ανώνυμου), Good Bye, Lenin! (να το ξαναδούμε, τώρα που γιορτάσαμε τα 20 χρόνια από την πτώση του τείχους), Anything Else (Έρωτας... και τίποτα άλλο), House of Sand and Fog (Σπίτι από άμμο και ομίχλη), Zatoichi (Ζατοΐτσι, ο τυφλός σαμουράι) (ο Takeshi Kitano σπάει πλάκα), Big Fish, American Splendor, Lost in Translation (Χαμένοι στη μετάφραση),Elephant, Io non ho paura (Εγώ δε φοβάμαι) (ιταλικό διαμαντάκι), The Return (Η επιστροφή) (ρωσικό διαμαντάκι), Finding Nemo (Ψάχνοντας το Νέμο).

---

Οι κορυφαίες ταινίες:
→ Mystic River
→ 21 Grams
→ The Lord of the Rings: The Return of the King, και επιτέλους ήρθε το τέλος.

...και οι δύο που ξεχώρισα:
→ Dogville
→ OldBoy

Υ.Γ.: Μη βαράτε! Δεν είδα ακόμα την Επέλαση των βαρβάρων.

In the year: 2002

Really, really bad movies of the year 2002:
Blade 2, xXx, Bad Company (Κακές παρέες), The Transporter, Reign of Fire (Το βασίλειο της φωτιάς), Two Weeks Notice (Δύο βδομάδες προθεσμία), Analyze That.

---

Άλλες μέτριες, άλλες μέτριες προς κακές, αλλά πάντως ταινίες που δεν θέλω να ξαναδώ:
The Mothman Prophecies (Ο χρησμός της πεταλούδας), Maid in Manhattan (Η καμαριέρα) (ένας Fiennes δεν φέρνει την άνοιξη), Punch-Drunk Love (Χτυπημένος από έρωτα) (ίσως επειδή περίμενα κάτι άλλο από τον Paul Thomas Anderson και επειδή δεν γουστάρω τον Adam Sandler), My Little Eye (παιχνίδι big-brother σε εξοχικό στο βουνό με… αίμα), Femme Fatale (ο Brian De Palma επανήλθε σε γνώριμα μοτίβα, αλλά πάλι δεν...), The Count of Monte Cristo, Men In Black 2, Star Wars: Episode II – Attack of the Clones, Showtime, 8 Femmes (καλές οι κυρίες αλλά κάπου βαρέθηκα), Red Dragon (Κόκκινος δράκος), Spy Kids 2: The Island of Lost Dreams, Signs (Οιωνός) (η αρχή της πτώσης του Shyamalan), Spider-Man, My Big, Fat, Greek Wedding (Γάμος α λα ελληνικά), Irreversible (Μη αναστρέψιμος) (ωμή βία για να τρομάξεις τους θεατές; Ευχαριστώ δεν θα πάρω), Asterix & Obelix: Mission Cleopatra, Ice Age (Η εποχή των παγετώνων).

---

Ταινίες που τους έλειπε το κάτι παραπάνω:
S1m0ne (πανέξυπνο αλλά έπρεπε να το σκηνοθετήσει κάποιος άλλος), Spider (η πιο δύσκολη ταινία του Cronenberg και η πιο μεγάλη ερμηνεία του Ralph Fiennes), Jian Gui (Το μάτι) (η επέλαση των ασιατικών θρίλερ συνεχίζεται), Catch Me If You Can (Πιάσε με αν μπορείς) (σινε-διασκέδαση), Panic Room (επειδή περιμέναμε κάτι άλλο από τον Fincher), Amen., The Salton Sea (η low-profile επιστροφή του Val Kilmer στα σινε-δρώμενα), Phone Booth (Τηλε-φονικός θάλαμος), Changing Lanes (Σε αντίθετο ρεύμα), Bent It Like Beckham (η ινδική απάντηση στο «γάμο α λα ελληνικά»), Narc, Θεϊκή παρέμβαση (Divine intervention) (ο Ζακ Τατί στο Ισραήλ), The Good Thief (Ο καλός κλέφτης) (δυστυχώς, είναι ριμέικ αριστουργήματος), Dolls (Κούκλες), Chicago (καλούτσικο μιούζικαλ, για μένα που δεν τα γουστάρω και πολύ), 28 Days Later (28 μέρες μετά), Harry Potter and the Chamber of Secrets, The missing gun (κινέζικο αστυνομικό δράμα), In This World (Στα σύνορα του κόσμου), Μαζί (Together) (να γίνει βιολιστής το κινεζούλι, ή όχι;), The Pianist (Ο πιανίστας), The Bourne Identity (Χωρίς ταυτότητα), Secretary (Η γραμματέας), Frida, Impostor (Διπλή ταυτότητα), Orange County, Cube2: Hypercube, Lost In La Mancha (Δον Κιχώτης χωρίς τέλος) (το ντοκιμαντέρ του γκαντέμη Terry Gilliam).

---

Οι καλύτερες της χρονιάς του 2002:
The Dancer Upstairs (Ο χορευτής του πάνω ορόφου) (με σκηνοθέτη τον John Malkovich και πρωταγωνιστή τον Javier Bardem), La Stanza del Figlio (Το δωμάτιο του γιου μου) (μαθήματα γνήσιας συγκίνησης από τον Nanni Moretti), Bloody Sunday (Ματωμένη Κυριακή), Los Lunes al Sol (Δευτέρες με λιακάδα) (Bardem νούμερο 2 για αυτή τη χρονιά), Unfaithful (Άπιστη), Sweet 16 (Γλυκά δεκάξι), Ήρωας (Hero), The Hours (Οι ώρες), Hable con ela (Μίλα της), Gangs of New York (Συμμορίες της Νέας Υόρκης), Solaris, Minority Report, The Lord of the Rings: The Two Towers, One Hour Photo (Σκοτεινός θάλαμος) (ο Robin Williams σε ρόλο κακού ξεχωρίζει), Insomnia (και πάλι ο Williams σε ρόλο κακού) 8 Mile, Sympathy for Mr. Vengeance, Hollywood Ending (Παίζοντας στα τυφλά), About A Boy, Heaven, The Quiet American (Ο ήσυχος αμερικανός) (από τον Philip Noyce), Rabbit-Proof Fence (Ο μακρύς δρόμος του γυρισμού) (δύο ταινιάρες σε μια χρονιά από τον Philip Noyce), Whale Rider (Το σημάδι της φάλαινας) (η έκπληξη από τη Νέα Ζηλανδία), L’ Homme du Train (Ο άνθρωπος του τρένου) (με τις τέσσερις τελευταίες να θέλουν να μπουν στην παρακάτω λίστα αλλά τελικά δεν...)

---

Οι καλύτερες όμως για τον υπογράφοντα είναι οι κάτωθι:
→ 25th Hour, από τότε έχει να παίξει ο Norton σε ταινία που άφησε το στίγμα της.
→ Road to Perdition (Ο δρόμος της απώλειας)
→ Confessions of a Dangerous Mind (Αποκαλύψεις ενός επικίνδυνου μυαλού)
→ Ararat, δύσκολο πράμα να κινηματογραφήσεις ιστορικές αλήθειες.
→ Adaptation., επιτέλους ο Cage δουλεύει ως ηθοποιός.
→ Dirty Pretty Things (Βρώμικα όμορφα πράγματα)
→ Infernal affairs, η ασιατική ταινία που «έδωσε» το Departed.
→ Far From Heaven (Πέρα από τον παράδεισο), ο Douglas Sirk θα ήταν περήφανος για αυτή την ταινία.
→ In America

...και οι δύο που ξεχώρισα:
→ Bowling for Columbine (Ακύρηχτος πόλεμος)
→ Cidade de Deus (Η πόλη του θεού)

In the year: 2001

Οι χειρότερες ταινίες της χρονιάς (που, δυστυχώς, έκατσα και είδα):

Thir13en Ghosts, Le Pacte des Loups (Η αδελφότητα των λύκων), The Fast and the Furious, Highway (Η περιπλάνηση), Jeepers Creepers, Pearl Harbor, Rush Hour 2, Lara Croft: Tomb Raider.

---

Οι κάτωθι βλέπονται για να περνά η ώρα, αλλά παρόλο αυτά δεν ξεφεύγουν από τη μετριότητα:
Serendipity (Έρωτας μετ’ εμποδίων) (με John Cusack και Kate Beckinsale), Kate & Leopold, Enemy at the Gates (Εχθρός προ των πυλών), America’s Sweethearts (Το ζευγάρι της χρονιάς), Jay and Silent Bob Strike Back (Επιδρομή στο Χόλιγουντ) (μόνο και μόνο για τον Silent Bob), The Hole, Y tu Mama Tambien (Θέλω και τη μαμά σου) (εμένα δεν μ'άγγιξε, τι να πω), Harry Potter and the Sorcerer’s Stone, The 51st State (Ωραία μέρα να πεθάνεις), The Shipping News (Τα ναυτιλιακά νέα), Along Came a Spider, Me, Myself and Irene, Hearts in Atlantis, Spy Kids, Mean Machine (Βρώμικο ίνδαλμα) (με τον Vinnie Jones στη φυλακή να παίζει μπάλα), Shaolin Soccer (Ατσάλινη κλωτσιά) (έχει γέλιο), Quicksand (Κινούμενη άμμος) (περιπέτεια με τον Michael Keaton και Michael Caine).

---

Καλές ταινίες, που όμως δεν κάνουν την υπέρβαση:
Frailty (Το σπίτι του τρόμου) (σε σκηνοθεσία Bill Paxton), Storytelling, Rock Star, Buffalo Soldiers (Η συμμορία με τα χακί), Bridget Jones’s Diary, Blow, The Curse of the Jade Scorpion (Η κατάρα του πράσινου σκορπιού), The Tailor of Panama (Ο ράφτης του Παναμά), Lucky Break (Οι κύριοι με τα ριγέ), People I Know, Ocean’s Eleven (Η συμμορία των έντεκα), A.I.: Artificial Intelligence (το ξεχείλωμα μιας έξυπνης ιδέας), Training Day (Ημέρα εκπαίδευσης), The Score, The Weight of Water (Οι μνήμες του νερού), Hannibal, Planet of the Apes, The Majestic, Monsters Inc. (Μπαμπούλας Α.Ε.), Sen to Chihiro no kamikakushi (Ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων) (δεν είμαι και πολύ φαν του γιαπωνέζικου anime).

---

Οι πολύ καλές ταινίες της χρονιάς:
The Caveman’s Valentine (Ο ερημίτης) (Samuel L. Jackson σε ενδιαφέροντα ρόλο), The Man Who Wasn’t There, The Lord of the Rings: Fellowship of the Ring, From Hell (Επισκέπτης από την κόλαση), A Beautiful Mind (Ένας υπέροχος άνθρωπος), The Royal Tenenbaums (Οικογένεια Τενεμπάουμ), Zoolander, The Others, Bandits (Οι λωποδύτες), Heist (Το κόλπο), Monster’s Ball (Ο χορός των τεράτων), Session 9 (θριλεράκι από τον Brad Anderson), Ghost World (Φαντάσματα εφηβείας), Le Pianist (Η δασκάλα του πιάνου), K-PAX (για το ζευγάρι των Spacey και Bridges), Spy Game (Παιχνίδια κατασκόπων), (ο παλιός -Redford- είναι αλλιώς), Le Peuple Migrateur (Ταξιδιάρικα πουλιά), Waking Life, El Espinazo del Diablo (Η ράχη του διαβόλου) (πρώτη γνωριμία με τον Guillermo del Toro), Ali, Abril Despedaçado (Behind the Sun) (αναζητήστε την ταινία του Walter Salles), Gosford Park (Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ) (Altman σε κέφια), Baran (Η βροχή), Moulin Rouge, Shrek (παραμύθι για ενήλικες).

---

Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς του 2001:
→ Le Fabuleux destin d’Amelie Poulain, σε όλους άρεσε, όσο συροπιαστό κι αν ήταν
→ The Pledge (Η υπόσχεση), ο σκηνοθέτης Sean Penn και ο Jack Nicholson δίνουν ρέστα.
→ Sur me Levres (Πάνω στα χείλη μου), για κάτι τέτοια έργα γουστάρουμε τον Vincent Cassel
→ Das Experiment (Το πείραμα), δυναμικό σχόλιο για τα ριάλιτι τύπου big-brother, πολύ καιρό πριν γίνουν μόδα.
→ In The Bedroom (Μυστικά της κρεβατοκάμαρας), οικογενειακά δράματα.
→ No Man’s Land, βαλκανικές κωμικοτραγικές ιστορίες

...και οι δύο αγαπημένες μου, από τη χρονιά του 2001:
→ Mulholland Drive
→ Donnie Darko

In the year: 2000

Ξεκινήσαμε μια αναδρομή στη δεκαετία που κλείνει σε λίγο καιρό, ψιλαφώντας όλες τις ταινίες που είδαμε. Ας τις δούμε αναλυτικά όλες, ανά χρονιά και ανά ποιοτική κατηγορία based by my γούστα!

Οι χειρότερες της χρονιάς (που έκατσα και είδα):
Little Nicky (Ο γιος του διαβόλου) (κρίμα στον Harvey Keitel που συμμετείχε), Mission: Impossible II, Mission to Mars (ο De Palma έχασε το δρόμο), Miss Congeniality (Μις... με το ζόρι), Final Destination, Shanghai Noon (Ο κινέζος θα σφυρίξει τρεις φορές), Gone in Sixty Seconds, Charlie's Angels (Οι άγγελοι του Τσάρλι).

---

Οι μετριότατες ταινίες που... κλίνουν προς την αδιαφορία:
The Beach (Η παραλία), The Perfect Storm (Η καταιγίδα), Get Carter, The Way of the Gun (Η ώρα των όπλων), Frequency (Φονική συχνότητα), Chocolat, Vertical Limit (Όρια αντοχής), U-571 (Το χαμένο υποβρύχιο), The Grinch, What Women Want (Αυτό που θέλουν οι γυναίκες), Pay It Forward (Χωρίς αντάλλαγμα), Code inconnu: Recit incomplet de divers voyages (Άγνωστος κώδικας), Proof of Life (Απόδειξη ζωής), Dinosaur (Δεινόσαυρος) (μέτριο animation).

---

Οι ταινίες που βλέπονται αλλά δεν κάνουν την υπέρβαση:
Under Suspicion (Βασικός ύποπτος για φόνο) (για την Monica Bellucci ίσως έπρεπε να την ανεβάσουμε κατηγορία), The Gift (Το χάρισμα) (ο Sam Raimi σε γνώριμα εδάφη), Fail Safe (Απειλή πολέμου) (τηλεταινία-ριμέικ από τον Stephen Frears), Vanilla Sky (όσο περνάει ο καιρός λέω να την κατεβάσω κατηγορία), Pilgrim (Άνθρωπος δίχως ταυτότητα) (καλούτσικο b-movie με τον Ray Liotta), The Contender (Η αντιπρόεδρος) (με σούπερ κάστ), Dr. T and the Women (Ο δόκτωρ Τ και οι γυναίκες) (για τα δεδομένα του, μέτριος Altman), X-Men (από τις καλές περιπέτειες της χρονιάς με υπογραφή Bryan Singer), Shaft, Meet the Parents (Γαμπρός της συμφοράς), Songs from the Second Floor, Brother (Αδελφός εξ’ αίματος) (ο Takeshi Kitano στο αμέρικα), Shadow of the Vampire, Small Time Crooks (Μικροαπατεώνες), The Whole Nine Yards (Ο μαφιόζος της διπλανής πόρτας), The Cell (Το κελί), What Lies Beneath (Ένοχο μυστικό) (ο Harrison Ford σε ρόλο κακού), Chicken Run (Οι κότες το 'σκασαν).

---

Οι πολύ καλές ταινίες της χρονιάς, όπως τις είδε το δικό μου μάτι:
Snatch. (Η αρπαχτή), Wonder Boys (Τρομερά παιδιά), O Brother Where Art Thou? (Ω, αδερφέ, που είσαι;), Traffic, Unbreakable (Άφθαρτος), Cast Away (Ναυαγός), High Fidelity, Almost Famous, Harry, un ami qui vous veut du bien (Χάρι, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου), The Yards (Σε επικίνδυνη τροχιά), Nurse Betty, Panic (μικρό φιλμάκι με William Macy και Donald Sutherland), Animal Factory (σε σκηνοθεσία Steve Buscemi), Pollock, State and Maine (Χωρίς τίτλο), Breads and Roses (Ψωμί και τριαντάφυλλα), Liam (Ο μικρός Λίαμ), Before Night Falls (Πριν πέσει η νύχτα), Dayereh (Ο κύκλος/The circle), Erin Brockovich, Billy Elliot (Γεννημένος χορευτής), El Bola, Les Rivières Pourpres (Τα πορφυρά ποτάμια/Crimson rivers), Intimacy (Σαρκική εξάρτηση), La Veuve de Saint-Pierre (Ο δήμιος του Σεν Πιερ), Timecode (για τον πειραματισμό του Figgis), Sexy Beast, Gladiator (Μονομάχος).

---

Και οι κορυφαίες ταινίες της χρονιάς είναι οι κάτωθι:
→ Requiem for a Dream, γροθιά στο στομάχι!
→ Amores Perros (Χαμένες αγάπες), πρώτη γνωριμία με τον σκηνοθέτη Alejandro Gonzalez Iñarritu
→ Fa yeung nin wa (Ερωτική επιθυμία/In the mood for love), τι να πει κανείς για τον Wong Kar Wai...
→ Nueve Reinas (Εννέα βασίλισσες), η νεο-νουάρ έκπληξη από την Αργεντινή
→ Der Krieger und die Kaiserien (Η πριγκίπισσα και ο πολεμιστής), διαστρεβλωμένη ερωτική ιστορία από Tom Tykwer του Τρέξε Λόλα
→ American Psycho, έτσι όπως θέλουμε να βλέπουμε τον Christian Bale.
→ Crouching Tiger, Hidden Dragon (Τίγρης και δράκος), η ασιατική σινε-αυτοκρατορία επιτίθεται!

Και δύο που ξεχωρίζω ως τις πιο αγαπημένες της χρονιάς, χωρίς σχόλια:
→ Dancer in the Dark (Χορεύοντας στο σκοτάδι)
→ Memento

Le bunker de la dernière rafale

Η μικρού μήκους ταινία Le Bunker de la dernière rafale αποτελεί την τρίτη συνεργασία των τρελαμένων γάλλων κινηματογραφιστών Jean-Pierre Jeunet και Marc Caro. Πρόκειται για μια παραγωγή του 1981, ένα φιλμ που εκτυλίσσεται σε ένα μελλοντολογικό περιβάλλον. Ο τίτλος μεταφράζεται ελεύθερα στα ελληνικά ως «το καταφύγιο της τελευταίας έκρηξης». Κάποιοι περίεργοι, σαλεμένοι, στρατιωτικοί τύποι ζούνε σε ένα καταφύγιο και ανακαλύπτουν έναν μετρητή που μετράει ανάποδα. Χωρίς να ξέρουν γιατί γίνεται αυτό και τι πρόκειται να συμβεί, αρχίζουν σιγά-σιγά και σαλεύουν. Η βία θα είναι ο μοναδικός τρόπος έκφρασης. Ο πυρετός της καμπίνας (που είχε περιγράψει ο Stephen King στη Λάμψη) σε όλο του το μεγαλείο σ'αυτήν την περίεργη ταινία, που ξέχασα να πω ότι είναι και βουβή! Η γραφή του σκηνοθετικού διδύμου σε πρωτόλεια μορφή. Βλέπεται μόνο και μόνο επειδή διαρκεί 25 λεπτά.

The Call of the Wild

Ένα ρυάκι, μια φλέβα χρυσού και μια καμπίνα στο βουνό θα ενώσουν τις μοίρες των πρωταγωνιστών μας. Αυτοί είναι δύο χρυσοθήρες, ένα σκυλί Αγίου Βερνάρδου, μία γυναίκα που έχασε τον άντρα της στα χιόνια και ένας μοχθηρός χρυσοθήρας με πολύ χρήμα και πολύ κακία. Το διάσημο βιβλίο του Jack London γίνεται για πολλοστή φορά κινηματογραφική ταινία και το αποτέλεσμα είναι μια γραφική περιπέτεια της δεκαετίας του '30. Το The Call of the Wild σκηνοθετήθηκε από τον οξυδερκή William Wellman με συνέπεια και επαγγελματισμό, απείχε όμως αρκετά από το βιβλίο και το αποτέλεσμα δεν μας άφησε καμία ιδιαίτερη αίσθηση. Το όχι και τόσο happy-end, πάντως, προσθέτει πόντους, ειδικά για την εποχή που γυρίστηκε· πρέπει να είσαι μάγκας για να αφήνεις τον μέγκα-σταρ της εποχής Clark Gable μόνο του και έρημο στην καμπίνα. Η συμπρωταγωνίστρια Loretta Young και ο Gable σύναψαν παράνομη σχέση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και το αποτέλεσμα ήταν να μείνει η Young έγκυος. Για να μην πληγεί η καριέρα της από τα κουτσουμπολιά, εξαφανίστηκε σε διακοπές μεγάλης διάρκειας, μέχρι να γεννήσει δηλαδή, και επέστρεψε λέγοντας ότι υιοθέτησε το παιδί. Χρόνια αργότερα αποκάλυψε στην κόρη της ποιος ήταν ο πραγματικός της πατέρας. Ε, τι φτιάναν' τότες...
Υ.Γ.: Να μην ξεχάσουμε τους δύο ελληνικούς τίτλους που δόθηκαν στο έργο: Χρυσοθήραι του 1936 και αργότερα το πιο ρομαντικό Όλα για την αγάπη της!

A Tree Grows in Brooklyn

Η πρώτη ταινία που ανέλαβε να σκηνοθετήσει ο Elia Kazan το 1945 είναι ένα μελόδραμα, φουλ σε συγκίνηση, πόνο και δάκρυα (φροντίστε να έχετε πολλά μαντήλια). Φανταστείτε κάτι σε... Ξανθόπουλο. Εντάξει, υπερβάλλω λίγο. Είναι μια καλοφτιαγμένη παραγωγή με κανένα μεγάλο όνομα της εποχής και σχετικά μεγάλη διάρκεια (δύο ώρες και κάτι ψιλά). Παρακολουθούμε τους μόχθους μια φτωχής, τετραμελούς οικογένειας να επιβιώσει στο Μπρούκλιν των αρχών του περασμένου αιώνα, μέσα από την οπτική γωνία της μικρής κόρης. Ο μπαμπάς δουλεύει σερβιτόρος, η μάνα καθαρίζει σκάλες και τα δύο μικρά (κόρη και γιος) μαζεύουν ψιλά που βρίσκουν στο δρόμο, όταν δεν έχουν σχολείο. Το κοριτσάκι όμως έχει μεγάλη όρεξη για διάβασμα και μάθηση και επίσης έχει μεγάλη φαντασία, κάτι που της έχει εμφυσήσει ο πατέρας της, παραμυθάς με την καλή έννοια, ο οποίος προσπαθεί να μεταδώσει χαρά σε όλους τους γύρω του, συγγενείς, γνωστούς και αγνώστους. Η ιστορίας του Δέντρου που φυτρώνει στο Μπρούκλιν θα έχει πολλά σκαμπαναβέσματα, πολλές λύπες αλλά και λίγες χαρές. Στο τέλος θα καταλάβουν ότι μπορούν κουτσά-στραβά να επιβιώσουν. Το θέμα όμως είναι πώς θα παραμείνουν αγαπημένοι και ευτυχισμένοι μέσα στην απλή καθημερινότητά τους. Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου στον πατέρα James Dunn και ειδικό βραβείο ερμηνείας για τα δύ παιδιά. Αποτέλεσε την ουσιαστική αφετηρία της καριέρας της Dorothy McGuire, η οποία πήρε αυτό το ρόλο επειδή η πρώτη επιλογή, η Gene Tierney, έμεινε έγκυος και εγκατέλειψε.

Driving Miss Daisy

Δεν είχα κάτσει ποτέ να δω την ταινία Driving Miss Daisy. Για όσους δεν ξέρουν (ποιοι είναι αυτοί άραγε;) πρόκειται για μια παραγωγή του 1989 που κέρδισε τα βραβεία όσκαρ καλύτερης ταινίας, α' γυναικείου ρόλου, σεναρίου (στον Alfred Uhry, ο οποίος είχε γράψει και το ομώνυμο και βραβευμένο με Πούλιτζερ θεατρικό) και μέικ-απ στην τελετή του '90. Είναι η μικρότερη ταινία σε διάρκεια που κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ταινίας τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτό αποτέλεσε ένα επιπλέον δέλεαρ και μαζί με την περιέργειά μου έκατσα να τη δω. Επαγγελματική σκηνοθεσία, μια σχετικά επιφανειακή αντιμετώπιση των φυλετικών προβλημάτων των δεκαετιών του '50 και του '60 στην Αμερική, αλλά και ένα πετυχημένο αταίριαστο πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Η ηλικιωμένη, πλούσια, χήρα αναγκάζεται να πάρει σωφέρ μετά την παρότρυνση του γιου της. Φυσικά οι σωφέρ της εποχής είναι οι έγχρωμοι και η κυρία μας είναι λίγο προκατελημένη. Στην πορεία όμως ανακαλύπτει ότι το χειρότερο πράμα είναι τελικά η μοναξιά. Τα χρόνια περνάνε γρήγορα και οι ηλικιωμένοι πρωταγωνιστές γερνάνε ακόμα περισσότερο. Τα χρόνια τους να έχουμε! Ο Morgan Freeman είναι ο σωφέρ, που μ'αυτήν την ταινία έγινε διάσημος και ακολούθησε μια πλούσια σε κινηματογραφικές επιλογές εικοσαετία. Βραβείο ερμηνείας και στους δύο πρωταγωνιστές στο φεστιβάλ του Βερολίνου, μια υποψηφιότητα για όσκαρ α' ανδρικού ρόλου για τον Freeman και β' ανδρικού (η μοναδική ως τώρα, και μάλλον η τελευταία) για τον κωμικό Dan Aykroyd (!) και άλλες τρεις υποψηφιότητες σε άλλες κατηγορίες.

Ξαναλέω, όμως, και απορώ πώς βραβεύτηκε αυτή η ταινία όταν εκείνη τη χρονιά είχαμε τις Επικίνδυνες σχέσεις του Φρίαρς, τις Σκηνές έρωτα και απιστίας του Γούντι Άλεν, Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες του Σόντερμπεργκ, το Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι του Ράινερ, Το αριστερό μου πόδι του Σέρινταν, τον αγαπημένο Κύκλο των χαμένων ποιητών του Γουίαρ, ακόμα και την Τελευταία σταυροφορία του Ιντιάνα Τζόουνς βρε παιδί μου. Τι να πει κανείς...

The Indian Fighter (Η ανταρσία άρχισε)

Ο Kirk Douglas είναι ο μάγκας και τσαμπουκαλής Indian Fighter του τίτλου. Πρόκειται για έναν παρεξηγημένο τίτλο που κέρδισε από κάποιες μάχες, αλλά κατά βάθος ο πρωταγωνιστής μας συμπαθεί ιδιαίτερα τους Ινδιάνους και ήταν μάλιστα παντρεμένος με μία... ερυθρόδερμη. Μπλέκει με ένα καραβάνι λευκών αποίκων και κυρίως με μερικούς που ειδικεύονται στις προβοκάτσιες εναντίον των ινδιάνων. Θα συλλάβει και θα μεταφέρει στο στρατιωτικό οχυρό τον Walter Matthau και τον Lon Chaney για το φόνο ενός ινδιάνου και θα αποτρέψει μια αιματοχυσία μεταξύ των δύο φυλών. Αλλά η κακία των ανθρώπων βρίσκεται βαθιά ριζωμένη μέσα τους και οι τεταμένες σχέσεις θα διαλυθούν. Αυτό που μένει είναι εκδίκηση και πόλεμος. Γραφικό γουέστερν του 1955 με τον σκηνοθέτη Andre de Toth να προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κλίμα συμπάθειας προς τους Ινδιάνους, αλλά καταφεύγει τελικά κι αυτός (με την συνδρομή των παραγωγών φυσικά) στην εύκολη λύση των πιστολιών, των μαχαιριών και της δράσης. Εν συνόλω, βλέπεται άνετα, αλλά ξεχνιέται γρήγορα με το πέρασμα του καιρού.

Baran (Η βροχή)

Ιρανική ταινία παραγωγής 2001 από τον σκηνοθέτη Majid Majidi. Η ταινία Baran αποτελεί μια από τις λίγες που έχω δει από την περσική χώρα. Σε πρώτο επίπεδο αφορά την περίεργη σχέση δύο νεαρών εργατών σε ένα εργοτάξιο πολυκατοικίας· ο ένας, Ιρανός, ετοιμάζει το φαγητό και το τσάι των εργατών και ο άλλος είναι ένας νεοφερμένος Αφγανός αλλά μικροκαμωμένος και ανήμπορος να ανεβάσει τα σακιά με τα τσιμέντα. Το αφεντικό θα τους αλλάξει θέσεις και ο πρώτος θα τα πάρει στο κρανίο και θα προσπαθεί να σαμποτάρει τον δεύτερο. Μόνο που σε ανύποπτη στιγμή ο πρώτος θα δει ότι ο Αφγανός είναι... γυναίκα! Αυτό θα τον ταρακουνήσει και θα κάνει να δει με άλλο μάτι τα πράματα. Σε δεύτερο επίπεδο παρακολουθούμε την εκμετάλλευση των λαθρομεταναστών, που την κοπάνησαν από το Αφγανιστάν λόγω του καθεστώτος Ταλιμπάν, και δουλεύουν σκληρά για λίγα φράγκα. Κάτι ανάλογο που συμβαίνει σε όλες τις «πολιτισμένες» χώρες. Συγκινητική ταινία, με λιτή γραφή και λίγους διαλόγους· μόνο εκεί που απαιτείται. Δείτε πόσο απλά μπορείς να δημιουργήσεις μια ταινία που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Ευκαιρία να παρατηρήσετε την καθημερινότητα σε έναν διαφορετικό πολιτισμό, που δεν απέχει και τόσο μακρυά, στην τελική.

I Wake Up Screaming (Αγάπη που σκοτώνει)

Ο κύριος Victor Mature έμεινε γνωστός στη σινε-ιστορία κυρίως από τις ταινίες-χλαμύδα της δεκαετίας του '50, όπως Σαμσών και Δαλιδά, Ο χιτών, Ο Δημήτριος και οι μονομάχοι κ.λ.π. Μέχρι την επιτυχία του Τσάρλτον Ίστον ως Μπεν Χουρ, θεωρούνταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής του είδους. Στην αρχή της καριέρας του όμως έπαιξε σε διάφορα κινηματογραφικά είδη, όπως σ'αυτό το νουάρ του 1941, ένα από τα πρώτα του πρωταγωνιστικά έργα. Η ταινία I Wake Up Screaming βρίσκει τον Mature υποψήφιο δολοφόνο στα μάτια της αστυνομίας, καθώς αυτός βρέθηκε με το πτώμα μιας ξανθιάς κοπέλας που προσπαθούσε να την κάνει «κάτι από το τίποτα»· να την προμοτάρει, να την βάλει στα κυκλώματα και να την κάνει διάσημη. Η αδερφή της που υποδύεται η Betty Grable είναι τσιμπημένη μαζί του και δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι αυτός ο δολοφόνος. Ο ογκώδης αστυνομικός που έχει αναλάβει την υπόθεση όμως θέλει να τον βάλει μέσα πάση θυσία. Η ταινία είναι λίγο απλοϊκή, αρκετά προβλέψιμη, και παρά το νουάρ περιτύλιγμα (φλας-μπακ, μοιραίες γυναίκες, σκοτεινές λήψεις) δεν πείθει και τόσο. Οι φανατικοί του είδους δεν θα έχουν μεγάλο πρόβλημα, αλλά οι υπόλοιποι μπορούν να απέχουν. Αξίζει πάντως για να γνωρίσετε τον δευτεραγωνιστή Laird Cregar που υποδύεται τον αστυνομικό, έναν ηθοποιό που εμφανίστηκε μέσα σε 5 χρόνια σε 15 έργα, και πέθαινε πολύ νωρίς από καρδιακό επεισόδιο το 1945.

1941 (Από πού πάνε για Χόλιγουντ, παρακαλώ;)

Την παλιοπαρέα του Τρελού θηριοτροφείου μάζεψε ο Steven Spielberg το 1979 και προσπάθησε να την... τιθασσέψει. Η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν η 1941 από μια ιδέα του Robert Zemeckis, ο οποίος έγραψε και το σενάριο. Στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε ως «Από πού πάνε για Χόλιγουντ, παρακαλώ;». Ήταν μια κωμική σάτιρα γύρω από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και το φόβο των Αμερικανών για μία επικείμενη επίθεση από τους Ιάπωνες μετά την καταστροφή του Περλ Χάρμπορ. Απίστευτες χαζές και κωμικές καταστάσεις συμβαίνουν στην Καλιφόρνια από πολίτες και στρατιώτες καθώς οχυρώνονται για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Και για... καλή τους τύχη, ένα ιαπωνικό υποβρύχιο με τρελαμένο καπετάνιο θέλει να χτυπήσει το Χόλιγουντ για εντυπωσιασμό.

Παρόλο που δεν ήταν εμπορική αποτυχία, η ταινία θεωρήθηκε ως η πρώτη μεγάλη αποτυχία του Σπίλμπεργκ, σε σύγκριση με τις προηγούμενες δύο τεράστιες επιτυχίες του. Επιπρόσθετα, το πρώτο μισό του έργου δεν προκαλεί αβίαστο γέλιο και κοιτάς συνέχεια το ρολόι με τη σκέψη ότι η συνολική διάρκεια είναι 140 λεπτά! Σιγά-σιγά όμως τα πράγματα συμμαζεύονται και, καθώς οδηγούμαστε προς την κλιμάκωση του έργου, ο Σπίλμπεργκ δείχνει το ταλέντο στη δημιουργία απίστευτων σκηνών. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι σκηνές με το τρίκυκλο και τον τροχό του λούνα παρκ αποτέλεσαν πρώτης τάξης υλικό που τα χρησιμοποίησε με καλύτερο τρόπο δύο χρόνια μετά στον Ιντιάνα Τζόουνς. Προσθέστε και την τρελαμένη ερμηνεία του John Belushi, ο οποίος με κάνει και γελώ μόνο που τον βλέπω, και την αυτοπαρωδική σεκάνς από τα Σαγόνια που ξεκινάει το έργο και έχετε μια ταινία που παρακολουθείται παραπάνω από ευχάριστα.

Οι 20 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας

Δύσκολη δουλειά μάς έβαλαν τα παιδιά στο μπλογκ seagazing: να διαλέξουμε τις 20 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας που τελειώνει σε 52 μέρες. Ύστερα από πολύ κόπο (κυρίως για το ποιες θα μείνουν απ'έξω), έχουμε και λέμε:

1. Memento (Christophen Nolan, 2000)
   
2. Cidade de Deus (Fernando Meirelles, 2002)
   
3. Donnie Darko (Richard Kelly, 2001)
   
4. Children of Men (Alfonso Cuarón, 2006)
   
5. The Fountain (Darren Aronofsky, 2006)
   
6. Million Dollar Baby (Clint Eastwood, 2004)
   
7. Oldboy (Chan-wook Park, 2003)
   
8. The Proposition (John Hillcoat, 2005)
   
9. El Laberinto del Fauno (Guillermo del Toro, 2006)
   
10. Mulholland Drive (David Lynch, 2001)
    
11. Eternal Sunshine of the Spotless Mind (Michel Gondry, 2004)
    
12. 3-Iron (Kim Ki-duk, 2004)
    
13. Dogville (Lars von Trier, 2003)
    
14. Bowling for Columbine (Michael Moore, 2002)
    
15. Brokeback Mountain (Ang Lee, 2005)
    
16. Das Experiment (Oliver Hirschbiegel, 2001)
    
17. In the Mood for Love (Kar Wai Wong, 2000)
    
18. No Country for Old Men (Coen bros, 2007)
    
19. Match Point (Woody Allen, 2005)
    
20. Letters from Iwo Jima (Clint Eastwood, 2006)
    

...και οι «αναπληρωματικές» (που τις παραθέτουμε για την πάρτη μας αλλά και για να παίρνετε ιδέες για τη δικιά σας λίστα):
There will be blood, Lat den ratte komma in (Άσε το κακό να μπει), Das Leben der Anderen (Οι ζωές των άλλων), Mar adentro (Η θάλασσα μέσα μου), Amores perros, 25th hour, Adaptation., American psycho, Perfume: the story of a murderer, Primer (μεγάλη μικρή ταινία με μικρή σινεφιλή ανταπόκριση), Sicko, Infernal affairs (το ασιατικό... Departed), Little children (Κρυφές επιθυμίες), The others, Into the wild, Stranger than fiction, Volver, The wind that shakes the barley, Zodiac, Gran torino, The incredibles, Wall-E, Far from heaven (Πέρα από τον παράδεισο), Kill Bill: volume 2, Le Couperet (Το τσεκούρι), El aura, Brick (Έγκλημα στο κολέγιο), The assassination of Jesse James by the coward Robert Ford, Babel, In the bedroom, No man's land (σερβία, βοσνία σημειώσατε Χ), The pledge (Η υπόσχεση), Nueve reinas (Εννέα βασίλισσες), American psycho, Sur me levres (Πάνω στα χείλη μου), Road to Perdition (Ο δρόμος της απώλειας), In America, Mystic river, 21 grams, Capote.

Ευπρόσδεκτα όλα τα σχόλια, κριτικές, επευφημίες και χλευασμοί!

Don Quijote de Orson Welles (Δον Κιχώτης)

Ο μεγάλος Orson Welles προσπαθούσε να κινηματογραφήσει την ιστορία του Δον Κιχώτη σε μια δικιά του επική εκδοχή, η οποία ποτέ δεν ολοκληρωνόταν λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Μετά το θάνατο του σκηνοθέτη, οι διάφορες κόπιες του έργου είχαν σκορπίσει δεξιά κι αριστερά, σε φίλους και συγγενείς του σκηνοθέτη. Ο ισπανός σκηνοθέτης Jesús Franco εργάστηκε αρκετά χρόνια προσπαθώντας να βρει όλες τις υπάρχουσες κόπιες και να τις μοντάρει, φτιάχνοντας μια ταινία που ήλπιζε ότι θα ήταν όσο πιο κοντά στο πνεύμα του Welles. Το αποτέλεσμα που είδαμε έχει τα ελαττώματά του κυρίως λόγω της φθοράς αρκετού μεγάλου τμήματος του φιλμ. Αλλά επειδή δεν είναι ένα ολοκληρωμένο έργο, δεν μπορούμε να εκφέρουμε και κάποια ουσιώδη κριτική. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι... κρίμα, διότι είχε όλα τα φόντα να γίνει ένα κλασικό έργο. Ο Welles μπόλιασε πολλά σουρεαλιστικά, κωμικά και μεταμοντέρνα στοιχεία (μηχανάκια, αυτοκίνητα!) στην ιστορία και αυτό που σου μένει είναι η σκέψη ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν... Ρίξτε περισσότερο διάβασμα στη βικιπαιδεία και δείτε ολόκληρο το φιλμ στο veoh.com, σε περίπτωση που δεν έχετε το DVD που κυκλοφόρησε ελληνική εφημερίδα.

Two for the Seesaw (Στο παιχνίδι της μοναξιάς)

Ανάμεσα στα οσκαρικά West wide story και Μελωδία της ευτυχίας και ένα χρόνο πριν τον τρομαχτικό Στοιχειωμένο πύργο, ο Robert Wise ασχολήθηκε με τη μεταφορά του θεατρικού έργου Two for the Seesaw. Η σωστή μετάφραση θα ήταν «η τραμπάλα θέλει δύο» αλλά προτιμήθηκε από τους έλληνες μεταφραστές ο άνωθεν και πιο ευκολοερμήνευτος τίτλος. Το έργο πρόκειται για τη μοναξιά, την εύρεση του σωστού έταιρου ήμιση, τη σχέση των δύο φύλων, τους όρους με τους οποίους δουλεύει καλύτερα αυτή η σχέση. Ο Robert Mitchum, δικηγόρος στο επάγγελμα, έρχεται στη Νέα Υόρκη από τη μακρινή Ομάχα για να ξεφύγει από το ασφυκτικό περιβάλλον που δημιουργήθηκε με την απόφαση να χωρίσει τη γυναίκα του. Γνωρίζει τη δασκάλα χορού Shirley MacLaine και συνάπτει μαζί της μια περίεργη σχέση εξάρτησης και εξαρτώμενου. Ο καθένας θέλει να γεμίσει το δικό του εσωτερικό «κενό» και να νιώσει χρήσιμος στον άλλο. Όμως, όπως όλες σχεδόν οι ανθρώπινες σχέσεις, έτσι κι στην περίπτωσή μας θα προκύψουν προβλήματα, εγωιστικής φύσης ως επί τω πλείστον. Το μελαγχολικό αυτό έργο θα μπορούσε με λίγη μικρότερη διάρκεια να θεωρηθεί ένα ξεχασμένο διαμαντάκι του παρελθόντος. Είναι έτσι κι αλλιώς μια πολύ καλή ταινία με τους δύο σταρ να κρατάνε ολόκληρη την ταινία στους ώμους τους. Ήταν υποψήφια για όσκαρ φωτογραφίας και τραγουδιού. Ήταν βασισμένο στο θεατρικό που έγραψε ο William Gibson, ο οποίος είδε την ίδια χρονιά ένα δεύτερο έργο του να γίνεται ταινία, το Miracle worker. Τους αντίστοιχους ρόλους στο σανίδι ερμήνευσαν οι Henry Fonda και Anne Bancroft.

Deadline - U.S.A.

Ο Humphrey Bogart είναι ο εκδότης μιας εφημερίδας και έχει να αντιμετωπίσει το κλείσιμο της εφημερίδας του ενώ ταυτόχρονα πρέπει να συνδυάσει τις διάφορες ιστορίες για να ξεσκεπάσει έναν γκάνγκστερ που εξουσιάζει ολόκληρη την πόλη, να τα βγάλει πέρα με τους τραμπουκισμούς και τις απειλές του, αλλά και να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι η πρώην γυναίκα του ετοιμάζεται να ξαναπαντρευτεί. Η δυναμική ταινία Deadline - U.S.A. έχει τον ταλαντούχο Richard Brooks να σκηνοθετεί το δικό του σενάριο. Η ταινία επικεντρώνεται φυσικά στο δημοσιογραφικό κομμάτι και στη δύναμη του Τύπου. Δείτε την για να συγκρίνετε τον ιδεαλιστή πρωταγωνιστή μας με τους δημοσιογραφίσκους του σήμερα και για να θυμηθούμε (ή, πρωτοδούμε) πώς φτιάχνονταν μια εφημερίδα πριν 50 και βάλε χρόνια χωρίς υπολογιστές και μοντέρνα τεχνολογία. Το συμπρωταγωνιστικό καστ στέκει καλά στο ύψος του, αλλά η ταινία είναι καθαρά μια ταινία του Μπόγκι! Σημειώστε πως στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε αρχικά ως Κάτω οι μάσκες και πιο μετά με δεύτερο τίτλο Τιμωρός χωρίς οίκτο.

Vanishing Point (Σαν Φρανσίσκο, ώρα μηδέν)

Μετά το Μπούλιτ και τα αυτοκινητο-κυνηγητά μέσα στην πόλη, ήρθε η ταινία με τα κυνηγητά εκτός. Η ταινία Vanishing Point που κυκλοφόρησε το 1971 είναι η επιτομή των ταινιών καταδίωξης με αυτοκίνητα. Με ένα Ντοντζ Τσάλεντζερ ο αντιήρωας με το όνομα Κοβάλσκι τρέχει σα μανιασμένος και περνάει 3 πολιτείες για να βρει τελικά το πεπρωμένο του. Στο πλευρό του, ο τυφλός ραδιοφωνικός παραγωγός που υποδύεται ο Cleavon Little, ο οποίος τον «νιώθει» και τον καταλαβαίνει, τον εμψυχώνει και τον προειδοποιεί μεταδίδοντας χρήσιμες πληροφορίες που πιάνει από τους αστυνομικούς ασυρμάτους. Πρωταγωνιστής ο Barry Newman, έναν ηθοποιό που τον θυμόμαστε μόνο από τη συμμετοχή του στην ταινία The Limey του Steven Soderbergh.

Ίσως πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες της εποχής. Σίγουρα πάντως θεωρείται η κορωνίδα των ταινιών καταδίωξης, η οποία «έφτιαξε» τους κανόνες για αυτό το κινηματογραφικό είδος. Αποτυχημένη στην εποχή της, σήμερα θεωρείται ο ορισμός της καλτ ταινίας. Θορυβώδης από τον ήχο των μηχανών, με φοβερή φωτογραφία και μουσική, το αλληγορικό αυτό έργο αντανακλά την εποχή της, εποχή έντονων αμφισβητήσεων και απελευθέρωσης. Αναφορά στην ταινία έκαναν οι βρετανοί του Top Gear σε μια εκπομπή με αμερικάνικα αυτοκίνητα, με τα οποία τρέξανε στους ίδιους δρόμους και στην ίδια έρημο της Νεβάδα. Επίσης, το βίντεο-κλιπ "Show me how to live" των Audioslave αποτελεί έναν φόρο τιμής στην ταινία, για να μην πούμε ότι είναι απλά μια 5λεπτη αντιγραφή. Οι περισσότερες εικόνες είναι αυτούσιες σκηνές της ταινίας, στις οποίες ενσωματώθηκαν σκηνές του συγκροτήματος και έτσι απλά προέκυψε το βίντεο. Και όσον αφορά το Death Proof του μεσιέ Ταραντίνο (ειδικότερα το δεύτερο μισό της), δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα σχόλια.

Howards End

Κέντρο της ιστορίας μας είναι το εξοχικό σπίτι που λέγεται Howards End και γύρω από αυτό (κυριολεκτικά και μεταφορικά) περιπλέκονται οι διάφορες ιστορίες τριών οικογενειών· των πλουσιών και σνομπ Γουίλκοξ, των πλουσίων-καλλιεργημένων Σλέγκελ και των φτωχών Μπαστ. Η μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του E.M. Forster ήταν πετυχημένη επειδή ήταν πολύ κινηματογραφική από τον James Ivory και τη σχεδόν μόνιμη συνεργάτη και σεναριογράφο Ruth Jhabvala. Ο Ivory μ' αυτήν την ταινία και την επόμενη (τα Απομεινάρια μιας ημέρας, με τους ίδιους πρωταγωνιστές) έφτασε στην κορύφωση της καριέρας του. Έρωτες, πάθη, εμμονές, μυστικά μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της βικτωριανής εποχής. Το εισαγωγικό 20λεπτο μπορεί να φαίνεται «βαρετό», σε βάζει όμως χαλαρά στο κλίμα της εποχής. Στην πορεία, με τις απανωτές εξελίξεις και ανατροπές, αγωνιάς να δεις το τέλος, τις επιλογές και τις αποφάσεις των πρωταγωνιστών. Εκπληκτική δουλειά σε όλους τους τομείς (φωτογραφία, κουστούμια, σκηνικά κλπ). Η ανασύσταση της εποχής είναι τόσο όμορφα ρεαλιστική. Πολλές υποψηφιότητες για βραβεία, κέρδισε τελικά τα όσκαρ σεναρίου, σκηνικών και α' γυναικείου ρόλου για την Emma Thompson.

Searching for Bobby Fischer (Αναζητώντας τον Μπόμπι Φίσερ)

Τι θα λέγατε για μια ταινία που αφορά το σκάκι; Όχι, δεν πρόκειται για μια βιογραφία του μεγάλου σκακιστή και παγκόσμιου πρωταθλητή Μπόμπι Φίσερ. Δεν πρόκειται επίσης για μια ταινία που θα σας μάθει να παίζετε σκάκι. Η ταινία Searching for Bobby Fischer μάς παρουσιάζει έναν πιτσιρακά που είναι διάνοια στο συγκεκριμένο πνευματικό άθλημα. Οι γονείς βλέπουν το ταλέντο του και προσπαθούν να βρουν τρόπους να το καλλιεργήσει ακόμα καλύτερα· με παιχνίδια-αστραπή στο πάρκο, με ιδιαίτερα μαθήματα από σοβαρό καθηγητή και βετεράνο αθλητή. Όλοι προσπαθούν να τον κάνουν πρωταθλητή, να βγάλουν τον νέο Μπόμπι Φίσερ. Μόνο που πρόκειται για ένα απλό παιδί που έχει τις δικές του ανησυχίες και φοβίες. Η ταινία παραγωγής 1993 φέρει τη σεναριακή και σκηνοθετική υπογραφή του Steven Zaillian, πιο γνωστού για τα σενάρια των Λίστα του Σίντλερ και Συμμορίες της Νέας Υόρκης. Θα τη χαρακτηρίζαμε καλύτερα ως οικογενειακή ταινία. Ένα λάιτ χολιγουντιανό δράμα που αξίζει να δείτε μόνο και μόνο επειδή παίζουν πολλοί και διάφοροι ηθοποιοί: οι γονείς Joe Mantegna και Joan Allen, ο δύστροπος καθηγητής Ben Kingsley, ο αλητάμπουρας που παίζει σκάκι στο πάρκο Laurence Fishburne και οι William H. Macy, Laura Linney σε μικρούς ρόλους.