The Life and Death of Colonel Blimp

Σαράντα χρόνια στρατιωτικής ζωής για τον Συνταγματάρχη Κάντι! Μια ματιά σε τρεις διαφορετικούς πολέμους όπου συμμετείχε ο Σχης (στον πόλεμο των Μπόερς, στον Α'ΠΠ και στον Β' ΠΠ) με την Deborah Kerr να υποδύεται σε τρεις διαφορετικούς ρόλους τις γυναίκες που συνάντησε ο Σχης (ο Roger Livesey στον καλύτερο και πιο αναγνωρίσημο ρόλο της ζωής του) σ'αυτές τις περιόδους.

Εν έτη 1943 κυκλοφόρησε το The Life and Death of Colonel Blimp και η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό είναι ότι πρόκειται για μία εμψυχωτική, πατριωτική ταινία με σκοπό να εξυψώσει το βρετανικό σθένος εκείνη την περίοδο. Το οποίο ως ένα βαθμό μπορεί και να ισχύει. Το δίδυμο των Powell και Pressuburger, όμως, που έγραψαν το σενάριο, σκηνοθέτησαν και παρήγαγαν την ταινία, έφτιαξαν τελικά ένα απόλυτα κλασικό έργο για τη ζωή και το θάνατο, για τη φιλία εν καιρώ πολέμων, για τις επιλογές που καθορίζουν τη ζωή και τον έρωτα.

Δραματική ταινία με έντονο το βρετανικό φλεγματικό κωμικό στοιχείο, αποτελεί την τρίτη αγαπημένη δημιουργία του σκηνοθετικού διδύμου για τον υπογράφοντα (μετά τα Κόκκινα παπούτσια και το Ζήτημα ζωής και θανάτου).

The Grandmaster

Η ταινία The Grandmaster παρουσιάζει έργα και ημέρες (δηλαδή πολύ ξύλο) του Ip Man, μάστορα του κουνγκ-φου, που όπως λέγανε όλοι στη διαφήμιση του έργου, ήταν κι ο δάσκαλος του Bruce Lee. Το ότι ο Wong Kar-Wai επέστρεψε με νέα ταινία, μας χαροποίησε, κατ'αρχάς. Το ότι επέλεξε για θέμα τις πολεμικές τέχνες, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά το Ashes of Time, μας κίνησε την περιέργεια. Το ότι το χρονικό πλαίσιο της ταινίας ήταν οι δεκαετίες του '30 ως '50, μας έκανε να ελπίζουμε. Αν και πανέμορφο αισθητικά και χορογραφικά (να'ναι καλά ο Yuen Woo-ping, δηλ. «Matrix», «Kill Bill», «Τίγρης και Δράκος»), τελικά το αποτέλεσμα -αν και όχι κακό- είναι κατώτερο του αναμενόμενου, για ταινία του Wong Kar-Wai. Από τη μία, το ψυχολογικό υπόβαθρο των πρωταγωνιστών είναι σχεδόν εξαφανισμένο αφού οι Κανόνες των συμμοριών δεν τους αφήνουν άλλες επιλογές και από την άλλη, πολλές από τις σκηνές πάλης μοιάζουν πάρα πολύ με άλλες που έχουμε δει π.χ. στο Matrix. Υπάρχουν όμως και μερικές σεκάνς που ξεχωρίζουν, σαν την πάλη μεταξύ του Tony Leung και της Zhang Ziyi που είναι περισσότερο φλερτάρισμα με γρονθοκοπήματα, ή η πάλη στο χιονισμένο τοπίο δίπλα στις γραμμές του τρένου. Όπως και να'χει, μια μέτρια ταινία του Wong Kar-Wai, δεν παύει να είναι πολύ καλύτερη από πολλές-πολλές άλλες!