Μετριότατο σενάριο με πάμπολλες "ευκολίες" να καθοδηγούν την εξέλιξη και ο Fritz Lang απλά να διεκπεραιώνει τη σκηνοθεσία επαγγελματικά μεν, άνευρα δε. Πρώτο όνομα της Γαλάζιας Γαρδένιας η Anne Baxter, που νομίζει ότι σκότωσε κάποιον όταν ήταν μεθυσμένη, και συμπραταγωνιστής ο Richard Conte, που είναι ο δημοσιογράφος που με τη βοήθεια της Baxter αναζητεί την μοναδική ύποπτο, χωρίς να ξέρει ότι είναι... αυτή. Αυτό το οποίο σίγουρα μας έμεινε με το τέλος του έργου είναι η συμμετοχή του Nat King Cole, που ερμήνευσε το τραγούδι του τίτλου και το οποίο ακούσαμε ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια του έργου.
Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!
Κυριακή 21 Απριλίου 2013
The Blue Gardenia
Τάδε έφη zisis at 12:12 0 γνώμες
Labels: 1953, Anne Baxter, Fritz Lang, Richard Conte
Παρασκευή 12 Απριλίου 2013
David and Lisa
Μία σχετικώς άγνωστη ταινία για την οποία ενδιαφερθήκαμε λόγω του πρωταγωνιστή, του Keir Dullea, του ηθοποιού που έμεινε στην κινηματογραφική ιστορία από τη Οδύσσεια του Διαστήματος του Κιούμπρικ. Η ιστορία μας εδώ παρουσιάζει τον πανέξυπνο νεαρό David που εισάγεται σε ειδικό σχολείο έφηβων ψυχασθενών, επειδή παθαίνει κρίσεις όταν τον αγγίζουν. Εκεί θα γνωρίσει τη Λίζα, μια ελαφρώς διαταραγμένη κοπελιά που μιλάει με στίχους και ρίμες. Μεταξύ τους θα αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη φιλία που θα καλμάρει τις ψυχολογικές τους διαταραχές. Η περίεργη σχέση όμως του David με την οικογένειά του, οι δυσκολίες προσαρμογής στο κοινωνικό περιβάλλον και οι εφηβικές ανησυχίες θα αποτελέσουν κάποιες από τις αιτίες που θα οξυνθούν τα προβλήματα στο ψυχιατρείο. Η λύση θα έρθει στο τέλος όταν οι δύο πρωταγωνιστές αποφασίσουν να αντιμετωπίσουν κατάφατσα το πρόβλημά τους.
Η μικρή b-movie με τίτλο David and Lisa απέσπασε υποψηφιότητες καλύτερης σκηνοθεσίας και σεναρίου και ήταν συνυποψήφια την ίδια χρονιά μαζί με τη μεγαλεπήβολη (και αγαπημένη) παραγωγή του Λόρενς της Αραβίας. Αποτελεί μία από τις πρώτες ανεξάρτητες παραγωγές που κατάφεραν να τρυπώσουν στην πεντάδα των όσκαρ. Η σκηνοθεσία ήταν του Frank Perry και το σενάριο της συζύγου του Eleanor Perry, ένα ζευγάρι που γύρισε αρκετά ακόμα ανεξάρτητα έργα τη δεκαετία του '60 (και διάφορα άλλα στα 70's) χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Η μικρή b-movie με τίτλο David and Lisa απέσπασε υποψηφιότητες καλύτερης σκηνοθεσίας και σεναρίου και ήταν συνυποψήφια την ίδια χρονιά μαζί με τη μεγαλεπήβολη (και αγαπημένη) παραγωγή του Λόρενς της Αραβίας. Αποτελεί μία από τις πρώτες ανεξάρτητες παραγωγές που κατάφεραν να τρυπώσουν στην πεντάδα των όσκαρ. Η σκηνοθεσία ήταν του Frank Perry και το σενάριο της συζύγου του Eleanor Perry, ένα ζευγάρι που γύρισε αρκετά ακόμα ανεξάρτητα έργα τη δεκαετία του '60 (και διάφορα άλλα στα 70's) χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Σάββατο 6 Απριλίου 2013
Sometimes a Great Notion (Οι ατρόμητοι)
Το δεύτερο βιβλίο του Ken Kesey (διάσημος συγγραφέας για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Στη φωλιά του κούκου») ασχολείται με μια οικογένεια υλοτόμων. Σε πρώτο πλάνο η κόντρα με τις απαιτήσεις του συνδικάτου, και η κόντρα με τις απεργειακές κινητοποιήσεις που ζητάνε καλύτερες αμοιβές. Η οικογενειακή επιχείρηση συνεχίζει (από εγωισμό; από υπεροπτισμό;) να δουλεύει γιατί μόνο αυτό ξέρει να κάνει. Σε δεύτερο πλάνο βλέπουμε την αποσύνθεση της πατριαρχικής οικογένειας, που έχει στην κορυφή τον Henry Fonda και τον παραμελισμό των γυναικείων χαρακτήρων, ιδιαίτερα αυτής που υποδύεται η Lee Remick, που όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα πάρει το μπογαλάκια της και δρόμο. Ο ερχομός του νεαρού πρώην χίπι Sarrazin, γιος του Φόντα από άλλη γυναίκα, θα είναι ο καταλύτης για να βγούνε στη φόρα πολλά κρυμμένα μυστικά της οικογένειας, τα οποία θα ταρακουνήσουν τις ήδη τεταμένες σχέσεις. Τα τραγικά συμβάντα απλά θα οδηγήσουν το έργο προς την τελική ευθεία, όπου εκεί (στο τέλος) τα δύο ετεροθαλή αδέρφια θα βρουν σημείο ταύτισης.
Εκπληκτικά πλάνα της άγριας φύσης από ελικόπτερο, γνωριμία με το επάγγελμα των ξυλοκόπων (δείτε και το Come and Get It των Hawks/Wyler) επίκαιρο θέμα (επιχείρηση που κατατρώει τη φύση, απεργοί και απεργοσπάστες), προσεγμένες ερμηνείες. Το Sometimes a Great Notion είναι η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Paul Newman, στο οποίο πρωταγωνιστεί μαζί με τους Henry Fonda, Lee Remick, Michael Sarrazin και Richard Jaeckel. Ο τελευταίος κέρδισε υποψηφιότητα β' ανδρικού ρόλου όπως και ο Henry Mancini στην κατηγορία του τραγουδιού.
Εκπληκτικά πλάνα της άγριας φύσης από ελικόπτερο, γνωριμία με το επάγγελμα των ξυλοκόπων (δείτε και το Come and Get It των Hawks/Wyler) επίκαιρο θέμα (επιχείρηση που κατατρώει τη φύση, απεργοί και απεργοσπάστες), προσεγμένες ερμηνείες. Το Sometimes a Great Notion είναι η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Paul Newman, στο οποίο πρωταγωνιστεί μαζί με τους Henry Fonda, Lee Remick, Michael Sarrazin και Richard Jaeckel. Ο τελευταίος κέρδισε υποψηφιότητα β' ανδρικού ρόλου όπως και ο Henry Mancini στην κατηγορία του τραγουδιού.
Τάδε έφη zisis at 22:13 0 γνώμες
Labels: 1970, Henry Fonda, Lee Remick, Paul Newman
Δευτέρα 1 Απριλίου 2013
The Last Detail (Το τελευταίο απόσπασμα)
Θέμα μας: το ναυτικό, δύο ναυτονόμοι (κατά το στρατονόμοι) και ένας τιμωρημένος ναύτης που οδηγείται στη φυλακή. Η ουσία: η επιβολή των κανόνων αλλά και η παράβλεψή τους, μέχρι ένα βαθμό δηλαδή, καθώς το καθήκον δεν θα αφήσει ανεπηρέαστους τους δύο στρατονόμους τελικά. Ο Jack Nicholson και ο Otis Young είναι το τελευταίο απόσπασμα, The Last Detail, αυτοί που θα συνοδεύσουν και θα οδηγήσουν τον άβγαλτο και αγαθό Randy Quaid στη φυλακή. Το φύλλο πορείας τους είναι πέντε μέρες, οπότε αποφασίζουν σ'αυτό το διάστημα να δείξουν στον Quaid τι θα πει διασκέδαση, ένα τελευταίο δώρο. Η ταινία του Hal Ashby είναι ένα εναλλακτικό road movie της δεκαετίας του '70, μία από τις πρώτες απροκάλυπτα αθυρόστομες ταινίας του Χόλιγουντ, βασισμένη στο βιβλίο του Darryl Ponicsan, το οποίο μετέτρεψε σε σενάριο ο Robert Towne, ο οποίος απέσπασε εδώ την πρώτη του υποψηφιότητα για όσκαρ σεναρίου, ένα χρόνο πριν το κερδίσει για το ορίτζιναλ σενάριο της Chinatown. Υποψήφιοι ήταν και οι δύο λευκοί ηθοποιοί της ταινίας, ο Quaid στην κατηγορία β' ανδρικού και ο Νίκολσον στην κατηγορία α' ανδρικού, φυσικά, σε άλλη μία υποψηφιότητα από τις πέντε που απέσπασε μέσα στη δεκαετία του '70.
Τάδε έφη zisis at 00:02 0 γνώμες
Labels: 1973, Hal Ashby, Jack Nicholson
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)