Cimarron

Αν θυμάστε τον Μακρινό ορίζοντα με τον Τομ Κρουζ, τότε μπορείτε να μπείτε πολύ εύκολα στο κλίμα της ταινίας Cimarron του 1960. Η ταινία έχει ως αφετηρία την αποίκηση των αχανών εκτάσεων της Αμερικής και συγκεκριμένα με τον τρόπο... «όποιος προλάβει», ή αλλιώς στα αγγλικά land rush. Ο Glenn Ford αποφασίζει να κυνηγήσει κι αυτός την τύχη του και μαζί με τη νεαρή, πλούσια και άβγαλτη γυναίκα του πηγαίνουν στην Οκλαχόμα. Εκεί ο πρώην τυχοδιώκτης θα βρει ενδιαφέρον στο στήσιμο της πρώτης τοπικής εφημερίδας και θα αφοσιωθεί με τα κοινά. Ταυτόχρονα θα παρακολουθήσουμε τις περιπέτειες του με μια ρατσιστική ομάδα που τα βάζει με τους Ινδιάνους, με μερικούς νεαρούς εγκληματίες και, κυρίως, με μια πρώην σχέση του που είναι ελευθέρων ηθών. Επικών διαστάσεων η ταινία που σκηνοθετήθηκε από τον Anthony Mann. Αυτό αποτέλεσε το τελευταίο του γουέστερν λίγο πριν ασχοληθεί αποκλειστικά με άλλες επικές ιστορίες και χλαμύδες. Η ταινία έχει ενδιαφέρον και παρακολουθείται ευχάριστα, μόνο που δεν μπορείς εύκολα να ταυτιστείς με τον πρωταγωνιστή και, σε γενικές γραμμές, η ιστορία δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούριο.

The Adventure of Sherlock Holmes’ Smarter Brother

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Φρανκενστάιν τζούνιορ, ο Gene Wilder συνέλαβε την ιδέα για μια κωμωδία που θα είχε σχέση με τον Σέρλοκ Χολμς. Για την ακρίβεια (όπως ήταν και ο ελληνικός τίτλος), τον Πιο πονηρό αδελφό του Σέρλοκ Χολμς! Πήρε για συμπρωταγωνιστές την κλασική ομάδα με τους Marty Feldman, Madeline Kahn, Dom DeLuise και, μετά και την εμπορική επιτυχία του Φρανκενστάιν, αποφάσισε να σκηνοθετήσει ο ίδιος την ταινία. Αυτό που προέκυψε όμως και αυτό που είδαμε δεν ήταν τελικά κάτι ισάξιο με τις προηγούμενες δουλειές του Wilder. Ναι, το χιούμορ παραμένει ανατρεπτικό και σουρρεαλιστικό αλλά ίσα που γέλασα σε πολύ λίγες περιπτώσεις. Ναι, η χημεία μεταξύ Wilder και Feldman είναι φοβερή αλλά με τους άλλους ηθοποιούς δεν συμβαίνει το ίδιο. Δυστυχώς η ταινία κυλάει βασανιστικά με τα μουσικά ιντερλούδια απλώς να επιδεινώνουν την κατάσταση. Δείτε την μόνο αν έχετε... χρόνο για σκότωμα!

Go West (Οι Μαρξ στην άγρια δύση)

Γκράουτσο: You love your brother, don't you?
Τσίκο: No, but I'm used to him.

Όποιοι δεν γνωρίζουν τους αδελφούς Μαρξ και διαβάζουν τώρα αυτές τις γραμμές, μάλλον κατά λάθος πέρασαν από δω. Μία συμβουλή μόνο: τρέξτε τώρα και πάρτε ένα οποιοδήποτε DVD τους! Για τους υπόλοιπους να πούμε ότι το 1940 και, αφού τα διάσημα αδέρφια είχαν διαλύσει κάθε σκηνικό, είπαν να ισοπεδώσουν και το είδος του γουέστερν. Ο Τσίκο και ο Χάρπο πηγαίνουν στη Δύση με σκοπό να βρουν χρυσό και ο Γκράουτσο να αγοράσει γη για να βρει πετρέλαιο. Μόνο που τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα γίνει (φυσικά) επειδή θα αποφασίσουν να βοηθήσουν ένα νεαρό ζευγάρι να πουλήσει τη γη του στον ΟΣΕ των ΗΠΑ, έχοντας να αντιμετωπίσουν δύο σκληρά καρύδια που θέλουν να τους φάνε τη γη και τα λεφτά. Οι Μαρξ στην άγρια δύση θα κάνουν φυσικά το δικό τους και με το δικό τους στυλ θα γίνει πολύ απλά... της κακομοίρας. Ο Γκράουτσο θα πετάει κλασικά τις ατάκες του (χωρίς τη δεσποινίδα Ντιμόν εδώ όμως), ο Τσίκο θα βρει χρόνο να παίξει πιάνο, ο «μουγγός» Χάρπο θα κλέψει την παράσταση (για άλλη μια φορά) και ειδικά στη σκηνή του ινδιάνικου χωριού θα βρει (ω, τι σύμπτωση) μια άρπα και θα μας δείξει το απίστευτο ταλέντο του. Ενώ όμως πολλές σκηνές περνάνε χωρίς να ξετρελαθείς (επειδή έχεις και μεγάλες απαιτήσεις μετά τη «Σούπα Πάπιας» και τη «Νύχτα στην Όπερα»), θα έρθει η τελική σκηνή με το κυνηγητό πάνω στο τρένο και θα ανεβάσει την ταινία αρκετά σκαλοπάτια παραπάνω. Το συμπέρασμα: ω, ναι, αξίζει να τη δείτε.

Long Weekend (Το γουίκεντ του τρόμου)

Ένα ζευγάρι με το σκύλο τους, σε ερημική τοποθεσία... Αυτοί είναι όλοι κι όλοι οι χαρακτήρες του έργου. Το ζευγάρι έχει προβλήματα στο γάμο του και αποφασίζει να πάει στη φύση για κάμπινγκ για επανασύνδεση και σύσφιξη των σχέσεων τους. Η ίδια η φύση όμως θα έχει άλλη γνώμη! Αν και είναι περισσότερο απόφαση του αντρός, καθώς η γυναίκα προτιμά να μείνει σε κυριλλέ ξενοδοχείο, καταλήγουν τελικά σε μια πανέμορφη αλλά απομονωμένη παραλία για να περάσουν το Σαββατοκύριακό τους, το οποίο τελικά θα αποδειχθεί ένα πολύ μεγάλο Σαββατοκύριακο. Επειδή σιγά-σιγά οι περίεργοι ήχοι, η «παράλογη» συμπεριφορά ζώων και εντόμων θα αρχίσουν να τους τσιτώνουν τα νεύρα και θα τους φέρνουν συνεχώς σε κόντρα μεταξύ τους.

Αυτό είναι το Long Weekend, ένα μικρό διαμαντάκι από την Αυστραλία, μια άγνωστη πλέον και εξαφανισμένη ταινία υπαινικτικού τρόμου και απαισιόδοξου φινάλε, μέσα από τη χρονιά του 1978. Μετά τη θέασή της, θα δείτε με άλλο μάτι το θέμα του ελεύθερου κάμπινγκ. Γυρίστηκε και σε ριμέικ (που δεν έχουμε δει) το 2008 με πρωταγωνιστή τον James Caviezel.

Shanghai Express

Η χρυσή εποχή του κινηματογράφου στο Χόλιγουντ. Η εποχή με τις μεγάλες ντίβες, τόσο μεγάλες που όσες βγήκαν αργότερα δεν τις έφτασαν στο ελάχιστο· τόσο μεγάλες που σε κάνουν να βλέπεις ακόμα και τις μέτριες ταινίες τους και να παραβλέπεις τις ατέλειές τους. Έτσι και δω, στην εξωτική περιπέτεια Shanghai Express τα αρνητικά στοιχεία που μπορούμε να βρούμε είναι πολλά. Αλλά η πανέμορφη Marlene Dietrich αιχμαλωτίζει το μάτι και δεν σε νοιάζουν οι γραφικοί χαρακτήρες με τις υπερβολικές ερμηνείες και το προβλέψιμο σενάριο. Η μεγάλη ντίβα εντυπωσιάζει για άλλη μια φορά με τα εντυπωσιακά της φορέματα και το σαγηνευτικό ρόλο της Σάνγκαη Λίλι, της γυναίκας ελευθέρων ηθών που κάνει συχνά τη διαδρομή Πεκίνο-Σανγκάη, προσελκύει πελάτες και τους «ξεζουμίζει». Στο τρένο βρίσκεται επίσης ένα πλήθος από ευρωπαίους ταξιδιώτες που άλλοι την σνομπάρουν και άλλοι την μέμφονται. Πάνω στο τρένο όμως είναι και ένας πρώην της, γιατρός του βρετανικού στρατού με το βαθμό του λοχαγού. Βρισκόμαστε στη μέση του Κινεζικού εμφυλίου και διάφορες περιπέτειες θα τους μπλέξουν, βάζοντας σε δοκιμασία την αγάπη τού ενός για τον άλλο, που δεν παραδέχονται κιόλας.

Αυτή ήταν η τέταρτη συνεργασία (από τις επτά συνολικά) της ηθοποιού με τον γερμανό σκηνοθέτη Josef von Sternberg και λέγεται ότι ήταν η πιο πετυχημένη εμπορικά. Βρέθηκε στα όσκαρ με υποψηφιότητες για καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία και κέρδισε ένα για την ασπρόμαυρη φωτογραφία.

Cry of the City (Η κραυγή της πόλεως)

Η ιστορία μας ξεκινάει με τον τραυματισμό και τη σύλληψη ενός κακοποιού, τον οποίο υποδύεται ο Richard Conte. Ο αστυνομικός Victor Mature προσπαθεί να τον κάνει να μιλήσει και να «δώσει» τους συνεργάτες του, μήπως και ελαττώσει την ποινή του, καθώς ο κακοποιός μας θα καταλήξει στην ηλεκτρική καρέκλα. Αυτός όμως νοιάζεται μόνο για τη νεαρή κοπέλα που έχει ερωτευθεί και θα καταφέρει να το σκάσει από το ίδρυμα που κρατούνταν για να πάει να τη βρει. Η ιστορία περιλαμβάνει μοιραίες γυναίκες που βοηθάνε τον κακοποιό, οικογενειακά προβλήματα με το μικρό αδερφό του κακοποιού που τον βλέπει ως ήρωα, μπλεξίματα με διεφθαρμένους δικηγόρους και σκοτωμούς εν ψυχρώ. Σε σημεία, η ταινία Cry of the City είναι αρκετά σκληρή για την εποχή της και η φιλμ-νουάρ σκηνοθετική της προσέγγιση από τον Robert Siodmak αρκετά καλή, απλώς το μήνυμα της ταινίας είναι αρκετά απλοϊκό και μονοδιάστατο. Ο χαρακτήρας του Conte επίσης είναι αρκετά μη-συμπαθητικός και το μόνο που ξεχωρίσαμε είναι η μικρή εμφάνιση της νταρντάνας Hope Emerson, της ηθοποιού που είχαμε πρωτοδεί ως δεσμοφύλακα στο Caged. Μόνο για τους (πολύ καλούς) φίλους του είδους.

The Glenn Miller Story

Κλασική ταινία από τη δεκαετία του '50 με τον James Stewart και μάλιστα με έγχρωμη φωτογραφία; Πρόκειται για την The Glenn Miller Story, μια ημιβιογραφική ταινία γύρω από τη ζωή του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Glenn Miller. Παρακολουθούμε την προσπάθεια του τρομπονίστα Miller να βρει το δικό του μουσικό ύφος ενώ παίζει με άλλους μουσικούς ή συμμετέχει σε παραστάσεις για να βγάλει τα προς το ζην. Βλέπουμε πώς έριξε και παντρεύτηκε τη γυναίκα της ζωής του, τις προσπάθειες να βρει το δικό του στυλ και αργότερα τον ερχομό της επιτυχίας με τα πασίγνωστα τραγούδια "Moonlight Serenade" και "In the mood", για να αναφέρω μερικά, για να καταλήξουμε στην εξαφάνισή του την εποχή του Β' Παγκοσμίου πολέμου όταν υπηρετούσε στο πολεμικό ναυτικό. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Anthony Mann αποτελώντας άλλη μια συνεργασία του σκηνοθέτη με τον διάσημο ηθοποιό αλλά για πρώτη φορά όχι σε ταινία γουέστερν. Δεν είναι κανένα σπουδαίο φιλμ, βλέπεται όμως ευχάριστα εξαιτίας της πολύ καλής μουσικής, των ωραίων τραγουδιών και της χαλαρής ερμηνείας του Stewart, ο οποίος σε πείθει πολύ άνετα ότι ξέρει να παίζει το όργανο. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε με τους τίτλους Το ατέλειωτο ρομάντζο και Έρωτες χωρίς περιορισμό. Και να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε τη συμμετοχή πολλών διάσημων μουσικών όπως των Louis Armstrong και Gene Krupa, για να αναφέρουμε κανά-δυο.

Heroes for Sale

Η μικρή (σε διάρκεια) κλασική ταινία του 1933 με τον τίτλο Heroes for Sale έχει (για άλλη μια φορά) την υπογραφή του William A. Wellman και πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον Richard Barthelmess, έναν σταρ του βωβού που σταμάτησε πολύ νωρίς την καριέρα του μετά την έλευση του ήχου. Πρόκειται για άλλη μια πολύ καλή και ενδιαφέρουσα ταινία της προ-κώδικα-Χέιζ εποχής, που αποτυπώνει την εποχή της κρίσης του '30 χωρίς ίχνος μελοδραματισμού και συναισθηματισμού.

Γνωρίζουμε τον πρωταγωνιστή μας Tom Holmes στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου πολέμου. Με μια παράτολμη ενέργεια επιτυγχάνει την αποστολή του αλλά τραυματίζεται και πιάνεται αιχμάλωτος από τους Γερμανούς. Ο «φίλος» του όμως που κότεψε παίρνει τα εύσημα και τα παράσημα και επιστρέφει στην πατρίδα του ως ήρωας. Στον αντίποδα, ο Holmes ελευθερώνεται μετά το τέλος του πολέμου έχοντας εθιστεί στη μορφίνη για να ανταπεξέλθει τους πόνους από τα τραύματά του. Μετά από πολύμηνη διαδικασία απεξάρτησης και αναζήτησης δουλειάς, θα βρεθεί στο Σικάγο. Θα ξεκινήσει ως οδηγός ενός φορτηγού που ανήκει σε εταιρεία πλυντηρίων και σιγά-σιγά με όρεξη και αρκετή επαγγελματική εξυπνάδα θα ανέβει στην ιεραρχία της εταιρείας. Θα έρθει η στιγμή που οι μηχανές θα αναλάβουν το μεγαλύτερο ρόλο στη δουλειά τους, αλλά θα καταφέρει να πείσει το αφεντικό του να μην απολύσει τους πλεονάζοντες εργάτες. Οι εργαζόμενοι τελειώνουν νωρίτερα τη δουλειά τους και κερδίζουν περισσότερο χρόνο ώστε να βρίσκονται με τις οικογένειες και τους φίλους τους. Και εκεί που λες ότι όλα πάνε καλά, πεθαίνει το αφεντικό και αναλαμβάνουν την εταιρεία οι γνωστοί επιχειρηματίες/καρχαρίες. Αρχίζουν οι περικοπές και οι απολύσεις και ο κόσμος τα παίρνει στο κρανίο. Σε μια βίαιη διαδήλωση, ο Holmes θα συλληφθεί και η γυναίκα του θα σκοτωθεί στις οδομαχίες. Αρκετά χρόνια μετά βγαίνει από τη φυλακή και βρίσκεται άνεργος και σταμπαρισμένος ως "Red" στη μετά-κραχ εποχή της μεγάλης κρίσης. Ο κατασκευαστής των μηχανών κέρδιζε λεφτά από τις πατέντες όλα τα χρόνια που βρισκόταν ο Holmes στη φυλακή, αλλά του έβαζε σε τραπεζικό λογαριασμό το ποσοστό του, φτάνοντας στο τέλος να έχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Ο αληθινός ήρωας όμως της ταινίας δεν θα τα δεχτεί και θα τα δωρίσει στους φίλους του για να ετοιμάζουν γεύματα για τους φτωχούς και τους άπορους και αυτός θα συνεχίσει το μοναχικό του δρόμο προς αναζήτηση μιας δουλειάς.

Very soothing before bed

...αναφέρεται ο κύριος Grant στις ταινίες του John Wayne και του Clint Eastwood, τις μοναδικές που βλέπουν στο Ρέι του Γουαϊόμινγκ το ζεύγος Morgans! Η αιχμάλωτη της ερήμου και ο Επιθεωρητής Κάλαχαν εν προκειμένω.

Tanin no kao (Το πρόσωπο ενός άλλου)

Ο πρωταγωνιστής μας έχει καμμένο πρόσωπο και κυκλοφορεί συνέχεια φορώντας γάζες. Αυτή του η αμφίεση τον έχει αποξενώσει από όλον τον κόσμο, ακόμα κι απ'τη γυναίκα του. Όταν βρει ένα γιατρό που θα του υποσχεθεί να του «φτιάξει» ένα νέο πρόσωπο, θα αλλάξει άρδην η ζωή του. Κι αυτό επειδή δεν θα μπορέσει να επανορθώσει τη δικιά του φάτσα, αλλά θα αποκτήσει Το πρόσωπο ενός άλλου. Θα ξαναγεννηθεί, θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση, θα γίνει ένας ξένος μέσα στον κόσμο, ένας αόρατος ανάμεσα στους γνωστούς του. Στο τέλος θα βάλει σκοπό να αποπλανήσει την ίδια του τη γυναίκα.

Η ταινία του Hiroshi Teshigahara παραγωγής 1966 δεν είναι καμιά απλή ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται στα ζητήματα ηθικής που ανακύπτουν και γι'αυτό βάζει το γιατρό να παρακολουθεί τον «ασθενή» και να τον «ανακρίνει». Προσπαθεί να βγάλει συμπεράσματα για τη μοναξιά, για το ρόλο της ταυτότητας στις σχέσεις των ανθρώπων, για τη σχέση εξωτερικής και εσωτερικής ομορφιάς. Μια καταπληκτική ταινία αποκλειστικά όμως για σινεφίλ κοινό.

Topper (Αόρατο ζεύγος)

Το πλούσιο ζεύγος των Cary Grant και Constance Bennett, που ζει μόνο για τα πάρτυ, το αλκοόλ και τη διασκέδαση, πεθαίνει σε αυτοκινητικό ατύχημα αλλά οι ψυχές τους παραμένουν στη γη. Μη έχοντας τι να κάνουν, πηγαίνουν να... στοιχειώσουν τον καημένο τον τραπεζίτη τους Cosmo Topper, ο οποίος ζει κάτω από το ασφυκτικό πρόγραμμα της γυναίκας του που δεν του αφήνει χρόνο να κάνει οτιδήποτε άλλο. Μετά το αρχικό σοκ, θα αρχίσει να επηρεάζεται και να παρεκτρέπεται από τις «κακές παρέες», κάνοντας τη δικιά του επανάσταση! Αυτό θα τον βάλει σε μεγάλα μπλεξίματα με τη γυναίκα του φυσικά.

Χαριτωμένη κωμική ταινία φαντασίας του 1937, με τον παλαίμαχο ηθοποιό της εποχής Roland Young στο ρόλο του Τόπερ, ο οποίος κατάφερε να τσιμπήσει και μια υποψηφιότητα για όσκαρ α' ανδρικού ρόλου για αυτήν την ερμηνεία του. Η ταινία έχει ένα πολύ καλό πρώτο μισάωρο, κι αυτό επειδή επικεντρώνεται στο ζεύγος και στις φαρμακερές αλλά καλοπροαίρετες ατάκες που εκτοξεύει ο ένας στον άλλο. Το υπόλοιπο μισό κάνει κοιλιά επειδή αφορά τον Τόπερ και τις δικιές του περιπέτειες, παραγκωνίζοντας τον Grant, ο οποίος τότε ακόμα «έχτιζε» το όνομά του. Γι' αυτό εξάλλου πρώτο όνομα στην ταινία είναι η κυρία Bennett, διάσημη από την εποχή του βωβού. Η επιτυχία της ταινίας οδήγησε σε άλλες δύο συνέχειες (Topper Takes a Trip και Topper Returns) αλλά χωρίς τη συμμετοχή του Grant. Τέλος, να αναφέρουμε ότι για φέτος ετοιμάζεται το ριμέικ της ταινίας με τον Steve Martin στο ρόλο του τίτλου.

Comes a Horseman (Ελεύθερος καβαλάρης)

Ο σκηνοθέτης Alan J. Pakula μάς έδωσε μερικές από τις καλύτερες ταινίες του τη δεκαετία του '70. Μια από αυτές είναι και η παραγωγή του 1978 που λεγόταν Comes a Horseman. Η Jane Fonda προσπαθεί να διατηρήσει ένα ολάκερο ράντσο μόνη της, παρά τις πιέσεις από τους πλούσιους της περιοχής που θέλουν να το αγοράσουν για να τρυπήσουν τη γη ώστε να βγάλουν πετρέλαιο. Ένας από αυτούς είναι ο Jason Robards, ο οποίος θέλει να την κάνει «δικιά» του, με γλοιώδεις όμως απόπειρες προσέγγισης. Αυτή δεν θα ενδώσει. Κάποια στιγμή θα περιθάλψει τον James Caan που δουλεύει στο διπλανό κτήμα, αλλά ως ξένος στην περιοχή θα δεχτεί επίθεση από έναν τραμπούκο του Robards. Το ζευγάρι θα αποφασίσει να δουλέψουν μαζί και θα τα βγάλουν πέρα, κόντρα στο νέο ρεύμα που κυνηγάει το εύκολο χρήμα του πετρελαίου. Το τελευταίο χαρτί του Robards θα είναι η βία και τα όπλα. Ελεγειακό, θα λέγαμε, γουέστερν που αποτύει φόρο τιμής στο τέλος της άγριας δύσης και στον ερχομό του «πολιτισμού». Η Fonda ξανασυνεργάζεται με το σκηνοθέτη μετά το Klute που της έδωσε το πρώτο της όσκαρ. Θα κερδίσει και αυτή τη χρονιά το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου, αλλά για την άλλη ταινία που γύρισε, το Coming Home/Ο γυρισμός. Μια υποψηφιότητα θα κερδίσει τελικά η ταινία μας, κι αυτή θα είναι για β' ανδρικό ρόλο για την ερμηνεία του Richard Farnsworth. Για όσους δεν θυμούνται, πρόκειται για τον γέρο που πρωταγωνίστησε στο The Straight Story του David Lynch.

The Yearling (Οι θρύλοι του δάσους)

Στα τέλη του 19ου αιώνα, κάποιοι επέλεξαν να ζήσουν μέσα στη μοναξιά και την ηρεμία της άγριας φύσης. Το ίδιο έπραξε και ο Gregory Peck με την οικογένειά του μετά το τέλος του Αμερικανικού Εμφυλίου. Η άγρια περιοχή της Φλόριντα κινηματογραφήθηκε απίστευτα από τον Clarence Brown και τους τρεις υπεύθυνους για την έγχρωμη φωτογραφία. Τα εξωτερικά πλάνα είναι μεγάλης ομορφιάς και για ταινία παραγωγής 1946 κάνουν ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση. Δικαίως κέρδισε το όσκαρ καλύτερης έγχρωμης φωτογραφίας και έγχρωμων σκηνικών.

Ο αγγλικός τίτλος The Yearling αναφέρεται στο μικρό ελάφι που βρίσκει ο μικρός γιος της ταινίας μας και σημαίνει το ζώο που είναι λιγότερο του ενός χρόνου (όπως λέμε ζυγούρι για τα πρόβατα). Θα το κρατήσει για κατοικίδιο ζώο αλλά, καθώς αυτό θα μεγαλώνει, θα αρχίσει να προξενεί αρκετά προβλήματα στην οικογένεια· θα αρχίσει να τρώει τα σπαρτά τους αφήνοντάς τους χωρίς εφόδια για την επιβίωσή τους. Η λύση θα είναι μία και θα είναι πολύ σκληρή. Έτσι αυτό το σκληρό τέλος ανεβάζει κάπως την ταινία καθώς στη μεγαλύτερη διάρκειά της κυλάει πολύ χαλαρά, σχεδόν βαρετά. Παρακολουθούμε τις προσπάθειες επιβίωσης, τη σκληρή δουλειά, το κυνήγι μιας αρκούδας και τις σχέσεις τους με τους γείτονες. Όλα αυτά με μια πολύ απλή, καθαρά επαγγελματική σκηνοθεσία από τον Clarence Brown. Με λίγα λόγια, είναι μια καθαρά αμερικανική ταινία.